Levenslang

Zelf hoefde ze niet zo nodig op de foto, die vriendin van me met wie ik sinds mijn achttiende bevriend ben. Ooit begonnen we als collega’s, hadden tegelijkertijd vriendjes die in militaire dienst moesten, we trouwden, kregen in dezelfde periode kinderen en kleinkinderen. En ook al wonen we op een klein uurtje autorijden van elkaar, het contact bleef, al is het soms maar één keer per jaar. Vanmiddag zaten we aan een lunch voor twee en babbelden voor drie. En dan gaan de gesprekken over onze gezinnen, bezigheden en ons gedeelde verleden. We zijn weer op de hoogte van elkaars wel en wee en met een paar ‘luchtkussen’ namen we weer afscheid. Ik hou van dit soort levenslange vriendschappen.

Zomer op het plein

Dat je zonder jas of vest naar buiten kunt. Dat er een oud-collega op de koffie komt met wie je heel wat bij te praten hebt en na de koffie thuis naar een terras wandelt voor de lunch. Zij was het die mij op de introductiedag voor nieuw personeel rondleidde in het ziekenhuis. Het was in 1988 en ik had toen geen idee dat ik later ook die rondleidingen zou gaan doen. We maakten samen bijzondere dingen mee die we nooit meer zullen vergeten. Al die jaren hielden we contact, niet met een hoge frequentie maar wel altijd tot wederzijds genoegen. Dat je samen zo’n heerlijke zomerse dag beleeft daar houden we beiden een uitzonderlijk goed gevoel aan over.

Schaamrood

Gisteravond kwamen een paar oudcollega’s bij ons eten. Bij het samenstellen van een menu ging ik praktisch te werk vanwege niet al te veel voorbereidingstijd. Voor de groenten koos ik boontjes en peulen die ik bij de Appie ongezien in de kar legde. Omdat ik nog zelfgemaakte vijgenjam had, leek mij een nagerecht met mascarpone, slagroom en wat verse vijgen wel lekker.

Egypte, Kenia, Italië en Peru waren dus de leveranciers van deze producten, die deels ook in plastic verpakt waren. Terwijl ik een voorstander ben van zo lokaal mogelijk voedsel dat hoort bij het jaargetijde. De pastinaaksoep en de runderstoof op Italiaanse wijze was gelukkig wel van Nederlandse producten gemaakt. Maar toch. Het eerst volgende etentje ga ik echt anders samenstellen.

Voorbeeldstel

De zieke man van onze vriendin is overleden en werd vandaag begraven. Ik schreef kortgeleden al zijdelings over hem. Met drie oud collega’s waren we bij het afscheid en konden zo delen in het gezamenlijk verdriet. Het was een uiterst leuke man en hij vormde met onze vriendin al meer dan zestig jaar zó’n intens goed stel, dat je je afvraagt hoe zij zonder hem verder moet. Als wij met ons clubje bij hen waren, stelde hij zich altijd dienstbaar aan ons op. Met de nodige humor wist hij zich ongemerkt een plek in ons clubje en in ons hart te verwerven. Soms stralen echtparen warmte en genegenheid uit die zó oprecht is, dat je er een voorbeeld aan kunt nemen. Dit was zo’n stel.

Expres fout taalgebruik

Lekker doorgecombineerd zei een oud collega van me eens toen hij iemand zag die haar kledingkleuren perfect op elkaar had afgestemd. Ik moest er aan denken toen ik de roodwit gestreepte was aan dit roodwitte pand zag hangen. Hij en ik weten heus wel dat het hier een pleonasme betreft. De kleuren zijn mooi doorgevoerd of goed gecombineerd. Soms is het leuk expres fouten te maken maar voorzichtigheid is geboden want de toehoorders of lezers moeten wel op de hoogte zijn. Zo zullen wij in onze familie het woord erker als erkel uitspreken omdat een tante dit consequent verkeerd deed.  En het van harte gefulciteerd is bij ons ook niet uit te roeien.

Gemis

Een collega met wie ik in de loop der jaren bevriend raakte, verloor vorige week haar man. Ze waren pas zeven jaar bij elkaar en vormden een gelukkig stel. Reizen was hun passie, zo hadden ze elkaar ook leren kennen, tijdens een tocht op de Nijl. Hij was een man met een vrolijke en positieve uitstraling. Zo één bij wie je je ogenblikkelijk op je gemak voelt. Zou binnenkort voor het eerst opa worden. Pas 66 jaar en in korte tijd geveld door ziekte. Vorig jaar rond deze tijd deden ze onze berg in Italië aan, op een rondreis door Europa. Nu rest ons slechts de herinnering aan hem en denk ik bij zijn afscheid aan de grote leegte die hij achterlaat bij zijn geliefden.

Elzen

Kleur aan onze dagen geven, dat probeer ik zoveel mogelijk te doen. Met wat glaswerk heb ik een klein stilleven bijeen gesprokkeld. Allemaal kringlopertjes. Verder geen stil leven hier, in tegendeel. Ik dek de tafel opnieuw voor de gasten van vanvond. Vriendin Els, die ooit collega was, ken ik al bijna vijftig jaar. Bijzonder, zulke lange vriendschappen. Dat vormt een mooi bruggetje naar nieuwe vriendschappen, die van de bloggers. We komen binnenkort met een groepje bij elkaar waarvan sommigen elkaar wél en anderen elkaar nog niet kennen. Bijzonder, zulke nieuwe vriendschappen. Kijk ook even hier bij mijn nieuwe blogvriendin, die ook Els heet.

Lapjeskat

Dertig jaar geleden vertelde een collega mij over een aanloopkat die ergens geplaatst moest worden. Lang verhaal kort: Minet deed haar intrede in ons gezin. Ik was niet erg huisdierachtig maar wij vonden het voor onze kinderen wenselijk om met een dier op te groeien. Wat hebben we veel plezier aan het beestje gehad. Ze is ongeveer veertien jaar geworden. Helaas bouwden we ook allemaal een allergie voor katten op dus zit een ander beestje er niet meer in. Maar zie ik ergens een lapjeskat, dan denk ik met veel genoegen terug aan ons Minetje. En aan collega Marion, die op jonge leeftijd tragisch om het leven kwam bij een verkeersongeluk.