Schaamrood

Gisteravond kwamen een paar oudcollega’s bij ons eten. Bij het samenstellen van een menu ging ik praktisch te werk vanwege niet al te veel voorbereidingstijd. Voor de groenten koos ik boontjes en peulen die ik bij de Appie ongezien in de kar legde. Omdat ik nog zelfgemaakte vijgenjam had, leek mij een nagerecht met mascarpone, slagroom en wat verse vijgen wel lekker.

Egypte, Kenia, Italië en Peru waren dus de leveranciers van deze producten, die deels ook in plastic verpakt waren. Terwijl ik een voorstander ben van zo lokaal mogelijk voedsel dat hoort bij het jaargetijde. De pastinaaksoep en de runderstoof op Italiaanse wijze was gelukkig wel van Nederlandse producten gemaakt. Maar toch. Het eerst volgende etentje ga ik echt anders samenstellen.

17 gedachten over “Schaamrood

  1. Goed dat je hier over schrijft! We gaan allemaal wel eens de mist in, maar het is fijn als steeds meer mensen zich ervan bewust zijn dat deze manier van concurreren onnodig belastend is.

  2. We hebben het wat dat plastic betreft helaas niet voor het kiezen, Emie. Of we willen of niet, dagelijks gaat er heel wat plastic verpakking in de zak. Dat je ‘internationaal’ gegeten hebt, is niet slecht toch?

    • Bij de groenteboer kan ik losse groenten kopen, laten afwegen en in een papieren zak meenemen. Maar het kost veel tijd om alle boodschappen in diverse winkels te kopen, Henny. En vijgen helemaal uit Peru? Ik had iets met peren uit Nederland kunnen verzinnen. Naar we hebben wel lekker gegeten, hoor.

  3. Tja, die zaken liggen er nu en het maakt dus niet meer uit of jij je wel of niet schaamt. Je hebt tenslotte niet speciaal besteld. En je bent ook niet even heen en weer naar Italie gereden. Laat je geen schaamte aanpraten.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.