Stukken beter

‘Kijk’, zou ik tegen de uitbater van gisteren willen zeggen, ‘zo hoort een plantje op een terrastafel er ongeveer uit te zien’. Het hele Doelenplein ademt trouwens een goede sfeer uit en samen met een vriendin zat ik er heerlijk een broodje makreel te eten. Het was er druk op een gezellige manier, de internationale menukaart is een feest en de bediening uiterst prettig. Het restaurant heet Hanno en ik kan het van harte aanbevelen.

We slenterden nog even over de donderdagse markt, maakten nog een stads ommetje en waren na afloop weer helemaal op de hoogte van elkaars wel en wee. In het najaar ga ik haar weer eens opzoeken in Schiedam. Zo doen we dat al jaren en onderhouden met veel plezier onze vriendschap. Top dag!

Geklungel

We hadden na tien uur vanmorgen een lege agenda dus de vraag diende zich aan wat te gaan doen. We herzagen onze ideeën keer op keer en de ochtend ging heen met administratie (hij) en een keukenkastje opruimen (zij). Na de lunch reden we naar Wassenaar en Scheveningen voor wat zakelijke aangelegenheden en ik vergat om foto’s te maken. We eindigden op een terrasje op de Fred, waar de lunchroom nét ging sluiten maar we toch nog snel een kopje thee konden drinken. De eigenaar begon de tafels al leeg te halen en zette peper -en zoutstelletjes, menukaarten én plantjes in plastic kratten. Ook dat dode plantje dat links op de bovenste foto staat. ‘Gooi toch weg man’, had ik moeten zeggen. Maar zulke dingen zeg ik niet. Morgenochtend wordt het weer op tafel gezet, vrees ik.

(de Fred is de Frederik Hendriklaan, een bij Hagenaars bekende winkelstraat in het Statenkwartier).

Tussen Pasen en Kerstmis…

… viert men Ferragosta. Maria Hemelvaart, een kerkelijk feestdag op 15 augustus, is een dag die door de Italianen groots gevierd wordt. Met een vrije dag en- hoe kan het anders- met grote families aan lange tafels. Dus doen we niet flauw en passen ons graag aan aan de Italiaanse gewoonten.

Woensdag al gereserveerd want het kon wel eens druk worden. En dát was het. Maar wel heel erg gezellig en dus zaten we tussen de Italiaanse families aan een zeven gangen menu waar geen eind aan leek te komen. Na de koffie en de limoncello maken we nog een selfie en rijden we naar huis terug. Waar het de eerste uren heel rustig zal blijven.

Schaamrood

Gisteravond kwamen een paar oudcollega’s bij ons eten. Bij het samenstellen van een menu ging ik praktisch te werk vanwege niet al te veel voorbereidingstijd. Voor de groenten koos ik boontjes en peulen die ik bij de Appie ongezien in de kar legde. Omdat ik nog zelfgemaakte vijgenjam had, leek mij een nagerecht met mascarpone, slagroom en wat verse vijgen wel lekker.

Egypte, Kenia, Italië en Peru waren dus de leveranciers van deze producten, die deels ook in plastic verpakt waren. Terwijl ik een voorstander ben van zo lokaal mogelijk voedsel dat hoort bij het jaargetijde. De pastinaaksoep en de runderstoof op Italiaanse wijze was gelukkig wel van Nederlandse producten gemaakt. Maar toch. Het eerst volgende etentje ga ik echt anders samenstellen.

Vegetarisch eten

Jaren geleden volgde mijn zieke schoonmoeder het Moerman-dieet. Ik heb me destijds  extra verdiept in de combinatie eten en gezondheid. Als gevolg daarvan hebben we als gezin jarenlang vegetarisch gegeten. Aangezien dierenwelzijn niet het uitgangspunt was en wat meer gemak wél, heroverde het vlees langzaam aan weer ons menu. Inmiddels zijn we flexitariër en probeer ik zoveel mogelijk vegetarische recepten uit.

In het recept voor linzenstoof moesten ook ‘stukjes als van kip’. Ze zaten in plastic verpakt, dat alleen al had me moeten weerhouden. Want tegenwoordig is het vooral uit milieu oogpunt dat we minder vlees willen eten. Nepvlees dat nergens naar smaakt wordt dus ook uit ons menu geschrapt.