Triviale zaken

Het blijft me nog even bezighouden, dus mijn blog gaat er ook nog over: het uitruimen van mijn moeders appartementje. Gisteren zijn door een paar neven grote en zware meubelstukken naar zussen gebracht. Kleinere spullen waren al eerder door ons vieren meegenomen. Het huisje wordt onttakeld en de laatste restanten werden verdeeld in Kringloop en Groot Vuil. Daar stond ik vanmorgen samen met de wijnboer en een andere zus een soort allerlaatste schifting te maken. Het zwemdiploma van mijn vader, pas op zijn 35 e behaald omdat ie het niet uit kon staan niet te kunnen zwemmen.

Een zilveren lepel uitgegeven bij de geboorte van Prinses Marijke en een losse foto van onze kinderen toen ze nul en twee jaar oud waren. Er was een klein zangbundeltje uit 1948 dat ik toch maar apart legde. En een schellekoord dat mijn oma in 1963 borduurde voor mijn ouders. Later heeft ze voor al haar kinderen en zelfs voor haar kleinkinderen, waaronder wij, dat zelfde patroon meermalen geborduurd. Niemand wil het nu meer ophangen of hebben. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen het weg te doen. Ik schreef er hier (klik) al eens een blog over. De rolstoel, die werd gebruikt voor vervoer buitenshuis, wordt donderdag opgehaald. Het Groot Vuil ook. Dan leveren we ook de sleutels in en is haar woninkje weer net zo neutraal als we het twee jaar geleden aantroffen.