Alternatieve bruggen

Om wat variatie in mijn dagelijkse wandeling aan te brengen, wijk ik wel eens af van mijn bruggenloop. In plaats van een rondje langs het kanaal, scharrel ik vandaag weer door het gezellige centrum. En je wilt niet weten hoeveel bruggen ik daarbij passeer.

Vrijwel overal zijn de brugleuningen hetzelfde. Ik vind ze elegant en goed onderhouden. Handig ook om je fiets aan vast te ketenen. Dat stoort me in het geheel niet, het hoort bij het stadsbeeld van Delft.

Het centrum is zeer autoluw en die paar auto’s die er wel rijden, mogen van mij niet op de foto.

Advertenties

Klein wonen, grootse plek

In mijn eigen tempo en overal stoppend voor het maken van foto’s, loop ik vandaag maar eens een andere kant op. Terwijl de heren van de wandelclub er stevig de pas in zetten ga ik richting de afgeknotte molen.

Het lijkt me erg klein om in te wonen maar er zit gelukkig flink wat grond omheen met een bloementuin, moestuin en een rommelhoekje.

Bij het laatste zicht op deze molen kijk ik over de moestuin van de Groenteboerin. (klik)

Via Facebook ben ik met haar bevriend maar ik kóm er zelden. Mijn fiets en ik gaan daar verandering in brengen.

Domweg gelukkig in Delft

Het prachtige weer gisteren dreef ons in de middag opnieuw naar buiten. We maakten een fietstochtje en eindigden met een ijsje. Vanmorgen verbaasden we ons over een regenbui die gelukkig weer snel voorbij trok. Zo kon ik vanmiddag op weg naar kapper en AH fijn de route door de Doelentuin nemen. Dat gaat overigens alleen met dichte schoenen. De paden zijn gemaakt van uiterst kleine kiezels waarin je een paar centimeter wegzakt.

In de verte zit een vrouw op een bankje naast haar rollator. Ze moet er net als ik er doorheen geploegd hebben.  We maakten een praatje en waren allebei verrukt over de bloeiende rhododendrons.

Werk in uitvoering

Voor schilderwerk aan één zijde van ons gebouw sluiten een paar hoogwerkers tijdelijk de straat af. Rioleringswerkzaamheden zorgen voor overvolle parkeervakken bij ons voor de deur. Want tja, dat past er niet bij op de smalle gracht waar gegraven wordt. Het materiaal, een schaftkeet en een wc moeten toch ergens staan.

Zo hink-stap-springen we door ons buurtje. Dit tijdelijk ongemak dient een hoger doel, troosten we onszelf. Inmiddels zijn de Delftse grachten weer ontdaan van fietswrakken. Dit maal viste men er meer dan vierhonderd op, plus een piano. De rondvaartboten kunnen weer gaan varen en terrasboten kunnen zonder hinder voor restaurants aanmeren. Delft is bijna klaar voor het toeristenseizoen. De pianomuziek denken we er maar bij.

Wielerronde

Erg spectaculair verlopen de dagen niet. Ik zit aan mijn bureau en ben bezig met de kerstkaarten.  Als het even kan probeer ik aan elke ontvanger iets peroonlijks te schrijven. In een tijd waar veel per email en app gecommuniceerd wordt, is een handgeschreven kaart steeds zeldzamer.  Zelfs felicitatiekaarten bij verjaardagen verstuur ik vanuit Italië digitaal. Dus ga ik er eens per jaar uitgebreid voor zitten en schrijf en schrijf. Om toch de noodzakeijke beweging te hebben, loop ik ook mijn bruggenroute en fotografeer wat details van voorwerpen die zó in het straatbeeld horen, dat ze nauwelijks meer opvallen.

Liever niet fietsen

\

We wonen vlakbij een winkelstraat die de Choorstraat heet. We halen er de dagelijkse boodschappen en het is bovendien ook onze doorloop naar het centrum.  De gemeente houdt er deze week een proef.  ‘Voetgangers gebied, fietsers te gast’ staat er op het bord onder de lantaren. Twee kunstwerken, aan begin en eind van de straat, kondigen nog eens op ludieke wijze aan: ‘winkels open liever lopen’. Camera’s gaan nu registreren of het werkt. De auto is het centrum al uit en dat bevalt vrijwel iedereen goed. Maar fietsers tot afstappen aansporen?  Zelf heb ik het nooit als probleem ervaren dat er ook gefietst mag worden en ben benieuwd of deze actie wat gaat opleveren. Wordt vervolgd.

. 

Theekransje

Ondanks het feit dat we aan het eind van een slecht begaanbare heuvelweg wonen, komt het toch met enige regelmaat voor dat er ‘zomaar’ mensen op ons terrein staan. Een paar vrouwen die meloenen proberen te verkopen, wielrenners of,  zoals vorige week, een wandelaar. Deze laatste komt hier wel vaker langs (klik). We praatten wat en zwaaiden de man weer na. ’s Middags, we zaten inmiddels met vrienden en familie braaf aan de thee, kwam ie weer. Ditmaal had hij zijn Franse vrouw ook meegenomen. Hij (links staand) had haar zó enthousiast over de ontmoeting verteld dat zij ons wel eens met eigen ogen wilde zien. Ze laat hier de foto’s van zoon en kleinzoon zien en van hun Franse huis. Toen we overgingen op de wijn, vonden ze het tijd om weer naar huis te gaan. Maar wel met de belofte een fles Bordeaux te brengen. Die belofte is inmiddels ingelost. We hebben er geloof ik nieuwe Italiaans-Franse vrienden bij.

(foto S.Kok)