Lopen of fietsen

Het was wel weer eens tijd voor een stadswandelingetje. Ik kwam een buurman tegen die net een nieuwe elektrische fiets had aangeschaft. Daar hebben we uitvoerig over staan kletsen want langzamerhand begin ik ook rijp voor te worden voor zo’n ding. Geestelijk. Maar mijn grootste obstakel om te gaan fietsen is om de fiets uit kelderberging te krijgen vanwege de vele drangdeuren en steile trap vóór ik op straat sta. En daar verhelpt een fiets met hulpmotor weinig aan en blijft de hulp van de wijnboer nodig.

Daar komt nog bij dat ik telkens af zou moeten stappen om wat foto’s te maken, die ik nu al wandelend makkelijk weg knip. Mijn oude fiets is nog een prima karretje en als er ooit weer een tijd komt dat we van maart tot oktober in Italië wonen, zal ik in de resterende maanden weinig fietsen. Kortom: ik weet het nog niet hoor.

Ieder zijn eigen ding

Een man in zijn bootje met knalharde dreunende muziek. Hij geniet ervan. Wij iets minder.

Nu de rest van dit wandelgezelschap op een bank is gaan zitten, valt er een gesprek met elkaar te voeren. Want dat gaat lastig als je in een rolstoel zit en voortgeduwd moet worden.

Met veel geduld en een paar krijtjes zitten moeder en kind bij een speeltoestel.

Laten we er even bij gaan zitten, hebben ze gezegd toen ze elkaar op de fiets tegenkwamen.

Heerlijk de overtollige energie er uit roeien na een weekje thuiswerken. Alleen de twee wandelaars die op zaterdagmiddag een ommetje maakten, staan niet op de foto.

Op slot

Hoe kan ik Delft beter illustreren dan met zo’n specifiek stadsbeeld? Elk hek, elke paal wordt gebruikt om een fiets aan vast te ketenen. In Italië gaan we vast weer slordig geparkeerde auto’s zien want netjes inparkeren is dáár niet bepaald de norm. Nou ja, liever kijken we vanaf morgen weer naar de wijngaard, hoewel we daar niet hoopvol over zijn. We gaan kijken naar de groene heuvels van Umbria, naar de olijfbomen, de vijg, misschien zelfs nog wel bramen. We hopen op een mooie zonnige maand en hebben zoals altijd weer een waslijst aan klussen en plannen.

Kalmpjes aan

Nee, geen verslag van een familie Pinksterpicknick dit jaar. We hopen eind van de zomervakantie met een grote club bij elkaar te kunnen zijn, dat hebben we al weken geleden afgesproken. Gisteren waren we gezellig bij mijn moeder en vandaag maakten we een fietstochtje waarbij we koffiepauze hielden in de tuin van onze zoon. Hier wacht de wijnboer geduldig tot ik mijn foto heb gemaakt. Op de achtergrond is een grote bouwmarkt waar het tweede Pinksterdag enorm druk moet zijn geweest, gezien de vele auto’s op het parkeerterrein.

Van die drukte was niets meer te zien toen we eenmaal langs deze nieuwe woonwijk fietsten. De Waterwijk in het Haagse stadsdeel Ypenburg doet zijn naam eer aan en het levert aardige plaatjes op van blauwe luchten weerspiegeld kalme watertjes.

Doelloos

Met geen enkel ander doel dan zomaar buiten te willen zijn, fietste ik door Delft. Het duurde even voordat de zon tevoorschijn kwam, maar toen werd het ook echt gezellig in de stad. Veel toeristen nog en volle terrassen.

Wie goed naar deze foto kijkt, en dat deed ik pas tijdens het plaatsen op dit blog, ziet de feestverlichting al weer hangen. Als komend weekend de wintertijd ingaat en het vroeger donker is, zijn de grachten weer verlicht.

En hoewel ik geen echt doel had, eindigde ik bij de toko in de Choorstraat. Zou ik een lijstje maken met favoriete bezigheden dan staan daar fietsen door Delft en Indonesisch eten zeker op. Dat maakt het tot een heerlijk ontspannen dagje.

Hij leerde me fietsen

Afgelopen weekend werd er een straatteken festival gehouden in Delft. Dat leverde mooie schilderijen op die allemaal in het teken van moeder en kind staan. Er waren ook toepasselijke teksten bij geschreven. Deze spreekt me zeer aan en ik verwissel ruimhartig de ode aan de moeder naar een lofzang op mijn vader.

Het leven langs de waterkant

Er zijn herriemakers en rustiger types die uren op wacht staan. De nijlganzen en de reigers zijn in voortdurend gevecht om de beste plek aan de waterkant.

Tevreden hondenbezitters zie je hier ook voorturend. En ik zie ze bukken om op te ruimen wat de honden op hun ronde vooral ook komen doen. Van dat opruimen word ik dan heel tevreden.

Rustige genieters op hun bootje. Zodra je van die oude veilingboten ziet, staan er meestal kratten bier en drinkende mensen op en hoor je harde muziek.

Rommelmakers. Hou je altijd. Afvalbak op nog geen meter afstand.

Fietsende gezinnen en gezelschappen, soms noodgedwongen met een paraplu in de hand. Maar meestal rustig voorbij peddelend.

Al met al hebben wij het levendigste uitzicht dat je maar bedenken kunt.

Delftser dan Delfts

Grappig. Onze twee werelden op één plek. De rode Vespa staat bij een tentoonstellingswand tegen de Oude Kerk in Delft.

Hier heb ik de achterkant van de Oude Kerk gefotografeerd. En dit was het beeld dat ik zag toen ik met mijn rug naar de kerk stond.

Als je dan de rondvaartboot nog in het zicht krijgt, begrijpen jullie het wel. Ik hoorde een fietsende vrouw in haar mobiel zeggen: ‘dus je slaapt vanavond weer thuis? Kom dan op een beetje fatsoenlijke tijd, want het loopt echt de spuigaten uit’. Zó snel de context van een gesprek vatten, dat lukt me alleen maar in Nederland.

Alternatieve bruggen

Om wat variatie in mijn dagelijkse wandeling aan te brengen, wijk ik wel eens af van mijn bruggenloop. In plaats van een rondje langs het kanaal, scharrel ik vandaag weer door het gezellige centrum. En je wilt niet weten hoeveel bruggen ik daarbij passeer.

Vrijwel overal zijn de brugleuningen hetzelfde. Ik vind ze elegant en goed onderhouden. Handig ook om je fiets aan vast te ketenen. Dat stoort me in het geheel niet, het hoort bij het stadsbeeld van Delft.

Het centrum is zeer autoluw en die paar auto’s die er wel rijden, mogen van mij niet op de foto.

Klein wonen, grootse plek

In mijn eigen tempo en overal stoppend voor het maken van foto’s, loop ik vandaag maar eens een andere kant op. Terwijl de heren van de wandelclub er stevig de pas in zetten ga ik richting de afgeknotte molen.

Het lijkt me erg klein om in te wonen maar er zit gelukkig flink wat grond omheen met een bloementuin, moestuin en een rommelhoekje.

Bij het laatste zicht op deze molen kijk ik over de moestuin van de Groenteboerin. (klik)

Via Facebook ben ik met haar bevriend maar ik kóm er zelden. Mijn fiets en ik gaan daar verandering in brengen.