Aan de ronde tafel

In de lunchroom waar we naar binnen wilden, was geen plaats meer voor ons. Ja, buiten op het terras wél maar dat vonden we toch net even te fris. Dus togen we naar een ander fijn tentje en schoven daar met twee moeders en twee dochters aan voor een lunch. Die traditie hebben we al jaren lang; de dochters zijn al minstens dertig jaar hartsvriendinnen en daar zitten wij als moeders graag af en toe bij. Zelfs zonder de dochters komen we wel bij elkaar en voelt het allemaal lekker vertrouwd. Kwebbel de kwebbel én serieuze zaken bespreken bij een lekker broodje of salade. Dan aan de bediening vragen om een foto van ons vier te maken. Een fijne middag waaraan we een goed gevoel over houden. Dat kan prima met maar één foto geïllustreerd worden.

Het groot niet te vermijden onderwerp

Nou houden we er over op, zeiden we bij de koffie. En nou gaat het er al wéér over, zeiden we tijdens de lunch. Twee moeders, twee dochters en een jarenlange vriendschap. Er gebeurt veel in de levens van enkelen en er moest echt weer eens bijgepraat worden. Zonder knuffels en aanrakingen en dat viel niet mee. Maar we beleefden genoeglijke uurtjes met z’n vieren en dáár ging het om.

Rokjesdag

Boten, zon en vissen. Ze zijn te zien op een schilderij in de ondergrondse parkeergarage in Ridderkerk. Twee vriendinnen en hun moeders dronken in het winkelcentrum samen koffie tijdens onze jaarlijkse afspraak. Het was het verzamelpunt om niet lang daarna door te rijden naar een terras aan het water.

Het schilderij kwam tot leven. De vissen lagen op ons bord, de zon scheen overvloedig en het bleek een halteplaats voor de waterbus, die dus een boot is.

Paviljoen Struis ligt op een drierivierenpunt en met de waterbus vaar je ook naar de molens in Kinderdijk, naar hartje Rotterdam, de Biesbosch en Dordrecht. Wat een perfecte plek voor onze bijbabbeldag die wat mij betreft rokjesdag werd.

Klikkerdeklik

‘Ën? Vind je Siem leuk?’ vroeg ik aan kleindochter Isabel op de terugweg. ‘Best wel’ was het antwoord. Het was al weer bijna twee jaar geleden dat ze elkaar ontmoet hadden. En als je hier klikt, kom je op het blog dat ik er toen aan wijdde. In dat blog kun je ook weer klikken en zo ontrolt zich, indien gewenst, hun gemeenschappelijk verleden. En dat van hun moeders en oma’s. Vandaag gingen we kennismaken met het pasgeboren broertje van Siem. En daar was Juliët behoorlijk van onder de indruk. Drie generaties vriendschap. Wat betreft de foto’s niet zo kleurrijk maar wel lief.