Groot feest in Gubbio

Het beeld van Antonio Abate wordt hier rondgedragen boven op één van de drie kandelaars die vandaag zo’n prominente rol spelen. Omdat ik in Scheveningen in de kerk van Antonius Abt ben gedoopt, sluit ik me gemakshalve maar aan bij deze groep die zich kenmerkt door de zwarte blouses.

Het feest is elk jaar het zelfde en ik wijd er ook altijd wel een blogje aan, klik hier voor het blog van vorig jaar, dan hoef ik het vandaag niet weer allemaal uit te leggen. We ondergaan het altijd in verwondering. Ik heb er deze keer maar wat meer straatfotografie van gemaakt waarbij de mooie middeleeuwse stad wel tot zijn recht komt, lijkt me. En wat vinden jullie van het weer? Daar heeft de patroonheilige van onze stad, sint Ubaldo, vast zijn aandeel in gehad.

Op alles voorbereid

Overal in Gubbio hangen vaandels van de drie heiligen die een rol spelen bij het Festa dei Ceri morgen. Ubaldo, Giorgio en Antonio vertegenwoordigen elk een wijk en ook in de buitengebieden hangen en wapperen de vaandels. Dit is het parkeerterrein van een supermarkt buiten het centrum waar ik even in de auto bleef wachten terwijl de wijnboer door de regen holde om nog wat vergeten boodschappen te kopen.

Gelukkig klaarde het al snel weer op, parkeerden we de auto en liepen het centrum in voor onze zondagse pranzo. We zagen zelfs de zon nog even en met een temperatuur van rond de zestien graden is het redelijk aangenaam. Toch zijn de weerverwachtingen voor morgen niet erg hoopvol en is iedereen op slecht weer voorbereid. We gaan het meemaken.

Heel Gubbio ging los…

…en wij ook. Vandaag is hier het feest van de Ceri, de naamdag van sint Ubaldo, patroonheilige van de stad. Twee jaar lang werd dit eeuwenoude feest niet gevierd, vandaag was de stemming uitbundiger dan ooit. Ik schrijf er alle jaren over, dus voor wie belangstelling heeft, 15 mei 2019 en voorgaande jaren is er van alles over te lezen op mijn blogs (zie zijbalk).

Drie grote kandelaars worden met veel ceremonieel door de stad gedragen. Zodra een cero, gedragen door een groep mannen, arriveert barst er een luid applaus, gejuich en soms ook en gezang los. Daar achteraan lopen de mensen, gekleed in de kleuren van de diverse wijken.

Met tussen hen door een paar verbaasde wandelaars. Het is een feest van verbroedering, indrukwekkend door de religieuze verering en luidruchtig op de Italiaanse manier.

Brood en spelen

Zou het niet te warm zijn om buiten te eten, vroegen we ons af. Maar het was prima te doen onder de pararols bij All’ Antico Frantoio. En als je even niet naar de tafel kijkt, waar overigens bij mij eerst een vitello tonnato en vervolgens een bordje truffelpasta verscheen, dan heb je dit uitzicht. Allemaal dik in orde.

Het Teatro Romano is nog steeds in gebruik en we hebben er al menig voorstelling bijgewoond. Vanaf 11 juli tot 22 augustus is er dagelijks geprogrammeerd en we moeten maar eens bezien of er iets van onze gading bij is op momenten dat we hier zijn. Boven de stad is vanaf de Monte Ingino nog net de Basiliek van de Heilige Ubaldo te zien. Hij waakt over ons, zeggen de inwoners van Gubbio. Daar sluiten we ons dus maar bij aan.

Feest, feest, feest

Daar gaan we, richting het centrale plein waar, op een groot scherm, de feestelijkheden te volgen zijn. Drie enorme kandelaren met elk een heilige op de top, worden ceremoniëel de stad door gedragen. Het is de naamdag van sint Ubaldo, patroonheilige van Gubbio en iedereen viert feest. Ik laat de beelden voor zich spreken want onder het kopje Ciao Tutti (hoofdstuk 12) schreef ik al eens eerder uitgebreid hoe wij dit feest hier eravren. .

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Richting het feest

Gubbio versiert zich in de aanloop naar het feest van St. Ubaldo, de patroonheilige van de stad. Woensdag is het zijn naamdag en worden traditiegetrouw drie enorme kandelaars door de stad gedragen en tenslotte in een soort race weer naar de basiliek teruggebracht hoog boven op de Monte Ingino.

De gasten die hier gisteravond arriveerden, hebben al heel wat keer van onze logeeraccomodatie gebruik gemaakt maar nog niet eerder waren ze hier op 15 mei. Dus gaan we ons gezamenlijk in de feestelijkheden storten en hopen we op droog weer, al zijn de voorspellingen niet al te hoopgevend.

Ach, weer of geen weer, het feest gaat door en wij gaan kijken. Bij de winkels zien we al regenjacks uitgestald en de kinderen uit de stad zal het ook niet aan niets ontbreken. We hebben er zin in met z’n allen.

Zingend feesten

Aan het eind van een dag hard werken, hadden we gistermiddag zin om nog even de stad in te gaan. Eens kijken of er nog wat te beleven viel op de Italiaanse Bevrijdingsdag. Het was gezellig druk en de terassen zaten vol. Zó vol dat wij ons behielpen met een ijsje.

Ergens uit één van de smalle straten hoorden we gezang komen. Dus daar op af. Het was er een vrolijke bedoening. Lege tafels, lege wijnkaraffen. Gezien de vaandels die er hingen, moet dit wel één van voorstadia zijn van het feest van Ubaldo op 15 mei. Ik kom daar beslist tegen die tijd op terug.

Er waren ook nogal wat jeugdige voetbalteams die zingend door de straten trokken. Kortom een vrolijke bende daar in Gubbio. Datzelfde geldt voor ons in Caldese, waar vandaag gasten zijn gearriveerd. Ook daar kom ik op terug. Morgen al.

Feesten, vaandels en vlaggen

Overal in Gubbio is te zien dat de ceremonies rondom het feest van de heilige Ubaldo nog niet zijn afgerond. Dé dag is 15 mei, ik schreef er al vele malen over. Voor kinderen wordt de zondag erna het feest van de Ceri nog in verkleinde vorm over gedaan. Uiteindelijk, na precies een maand, nemen de volwassen dragers van dit jaar afscheid van elkaar met een H. Mis en maaltijd. Tot die tijd blijft de stad versierd.  Tussen de spijlen van het hek bij de basisschool zag ik de zelfgemaakte vaandels van de kinderen. In winkels en aan gevels, fris van kleur of verschoten, het blijft er feestelijk uitzien. 

 

Dolle dinsdag

De mannen zaten al aan de koffie toen wij nog kraam na kraam uitkamden. Onze vriendin werd erg vrolijk van de markt en kon de verleiding niet weerstaan… Dat was alvast een welbestede ochtend. Wie in Gubbio is, hoort eigenlijk wel een bezoek te brengen aan de Basiliek van Sint Ubaldo, dus dat stond vervolgens op ons programma. De Ceri (kandelaars) staan weer op hun vaste plaats en pas dan zie je hoe groot ze zijn.

In het ernaast gelegen Parco Rocca zaten we, tot een regenbui ons verdreef, te picknicken. Zoals overal in Italië is een restaurantje nooit ver, dus daar konden we schuilen en bestelden er koffie. Toen het weer droog was na een kwartier, aten we alsnog het op de markt gekochte nagerecht op.

In een hoosbui reden we terug naar huis om daar vast te stellen dat er op onze berg nog geen druppel was gevallen.

Een gelopen race voor Antonio

Alle inwoners van Gubbio zijn vrij vandaag en de winkels zijn gesloten. Rond half elf zijn we in de stad en drinken nog even koffie in de bar. Dan verzamelen we ons op het plein waar dinsdags de weekmarkt wordt gehouden en kunnen op een scherm zien wat er op een het hoger gelegen Piazza Grande gebeurt. Ik ga dat hier nu niet allemaal uit de doeken doen, zie onderaan dit blogbericht voor nadere informatie. Wij keken voornamelijk naar de feestvierende Eugibini en dat levert de volgende diashow op.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De fans van sint Antonius dragen zwarte blouses. En hoewel het een soort race is waar de kandelaars ook afzonderlijk door de wijken worden gedragen, staat de uitkomst bij voorbaat vast. Ubaldo is eerst, dan volgt Giorgio en als laatste Antonio.

Hier komt de kandelaar met het beeld van Antonio voorbij gedenderd. 

De dragers rennen door de nauwe straten, de massa loopt er achteraan. Vanavond worden de drie Ceri weer rennend naar de basiliek van Ubaldo gebracht. En in de tussentijd viert Gubbio feest. Door te eten en te drinken en elkaar nog maar eens te omhelzen.

Voor wie er niet genoeg over kan lezen: klik op deze jaartallen 2015, 2014, 2013, 2012 en op Ciao Tutti (hoofdstuk 12) om te zien wat ik er in het verleden over schreef.