Richting het feest

Gubbio versiert zich in de aanloop naar het feest van St. Ubaldo, de patroonheilige van de stad. Woensdag is het zijn naamdag en worden traditiegetrouw drie enorme kandelaars door de stad gedragen en tenslotte in een soort race weer naar de basiliek teruggebracht hoog boven op de Monte Ingino.

De gasten die hier gisteravond arriveerden, hebben al heel wat keer van onze logeeraccomodatie gebruik gemaakt maar nog niet eerder waren ze hier op 15 mei. Dus gaan we ons gezamenlijk in de feestelijkheden storten en hopen we op droog weer, al zijn de voorspellingen niet al te hoopgevend.

Ach, weer of geen weer, het feest gaat door en wij gaan kijken. Bij de winkels zien we al regenjacks uitgestald en de kinderen uit de stad zal het ook niet aan niets ontbreken. We hebben er zin in met z’n allen.

Geel in de hoofdrol

Nog even een foto van gisteravond toen twee trotse meisjes het resultaat lieten zien van de zelfgemaakte pasta die hier te drogen hangt. De gerechten zoals ze op ons bord terecht kwamen, staan op FaceBook onder mijn blog van gisteren, voor wie dat graag wil zien. Ik kan er aan toevoegen dat we echt heerlijk hebben gegeten.

Vandaag is het zonnig. Gelukkig. We hebben uitgebreid over de weekmarkt van Gubbio gelopen, waar ik dit rek met zonnig gele kleding zag. De kratten vol jonge ganzen wekten zowel vertedering als een lichte afschuw vanwege het opeengepakt zitten.

Straks wordt er nog een wandeling gemaakt vanaf de Basiliek boven op de Monte Ingino naar beneden, het centrum van Gubbio. De vakantievierders vermaken zich uitstekend en wij met hen.

Dolle dinsdag

De mannen zaten al aan de koffie toen wij nog kraam na kraam uitkamden. Onze vriendin werd erg vrolijk van de markt en kon de verleiding niet weerstaan… Dat was alvast een welbestede ochtend. Wie in Gubbio is, hoort eigenlijk wel een bezoek te brengen aan de Basiliek van Sint Ubaldo, dus dat stond vervolgens op ons programma. De Ceri (kandelaars) staan weer op hun vaste plaats en pas dan zie je hoe groot ze zijn.

In het ernaast gelegen Parco Rocca zaten we, tot een regenbui ons verdreef, te picknicken. Zoals overal in Italië is een restaurantje nooit ver, dus daar konden we schuilen en bestelden er koffie. Toen het weer droog was na een kwartier, aten we alsnog het op de markt gekochte nagerecht op.

In een hoosbui reden we terug naar huis om daar vast te stellen dat er op onze berg nog geen druppel was gevallen.