Zo blij dat ik de app heb. Want er wordt wat heen en weer ge-appt. In de de eerste plaats tussen de zussen via een groepsapp. Ons eigen gezin heeft een groep en de kleinkinderen van mijn ouders hebben een gezamenlijk groep. En dat is allemaal reuze handig voor de communicatie rondom de uitvaart van mijn vader morgen. Het ziet er naar uit dat alles goed geregeld is. Maar de vraag is of je echt klaar kunt zijn voor het definitieve afscheid.
Mijn ouders hadden besloten in hun eigen huis te blijven wonen. ‘Als het echt niet anders kan, dan geven we ons over. Maar zorg aan huis wordt gepromoot dus zo lang het lukt… ‘. Nu intensieve zorg hard nodig is, staan we versteld van wat er kan. Vier keer per dag is er een zorgmoment, een keer per dag komt de wijkverpleegkundige, de huisarts komt dagelijks en ook ’s nachts komt er iemand. Mijn zussen en ik wisselen elkaar dagelijks in twee ploegen af, zodat er tot aan de nachtzorg telkens een dochter aanwezig is. Mijn vader kan in zijn eigen omgeving blijven, dat is voor mijn beide ouders een zegen.
Pff, wat een stormachtige dag. Om negen uur een korte polderwandeling gemaakt. Thuis wachtten nog diverse klusjes op me, die ik deels ook uitvoerde. Intussen vlogen de familie-apps heen en weer. Met mijn zussen was er de zorg te delen over de vader van een van mijn zwagers. En binnen ons gezin wachtten we op de landing van onze zoon. Hij was voor zijn werk een week in Australië geweest. Na drie mislukte pogingen te landen op Schiphol vloog het toestel door naar Brussel. De helft van de passagiers was kotsziek geworden. Enfin, inmiddels weten we dat het vliegtuig toch opnieuw naar Schiphol koerst. Daar staat ook zijn auto. Wat zal hij blij zijn als ie vannacht weer veilig in zijn eigen bedje slaapt.En ik ook. Pff.
Naast drie hele leuke zussen, heb ik bérgen neven en nichten. Met een groot deel daarvan onderhouden we hele goede contacten. Tot wederzijds genoegen, zo bleek dit weekend maar weer eens. Gisteren werd een neef 50 jaar en waren we uitgenodigd op zijn feestje. Daarvoor gingen we naar Rijssen en knoopten er een overnachting aan vast met weer andere familieleden. Wat heerlijk toch om de banden aan te halen en oprecht blij te zijn elkaar weer te zien en te spreken. En omdat we toch in de buurt waren, zijn we vandaag het nieuwe museum More in Gorssel in gedoken. De moeite meer dan waard. Morgen laat ik er meer van zien.
Met zussen en zwagers en nog een paar dierbaren zijn we een aantal dagen te gast in Grootschermer. In een fantastische B&B kijken we op de landerijen uit. Waar we natuurlijk ook doorheen wandelen. Of fietsen of roeien. Het onthaasten is al begonnen. Het is een enorm gemis dat een van ons er niet meer bij kan zijn, maar hij is voortdurend in onze gedachten.
Ze poseerden voor hun vader maar deze oma kon het ook niet laten en knipte vanaf de zijlijn mee. Twee zusjes, die zich ook echt als zodanig gedragen. Soms een beetje kibbelend. Maar veel vaker leuk samen spelend en zorgzaam voor elkaar. Zolang ze hier logeren zijn ze het mooiste wat ik in de omgeving fotograferen kan. Daar kan geen sprinkhaan tegenop.
Wonen in Caldese (Italië) 