Het is ook niet snel goed. Of het groeit op plekken waar je het niet hebben wil, of het is op sterven na dood. Hier een olijfboom. Op de zuidhelling hebben we er zes geplant. Twee doen het prima, twee lijken dood en twee staan te zieltogen. Maar dan. Ineens ontwaar je weer uitlopers. Zien jullie het ook, dat groene toefje?
Nog zo’n sneu tiep, de kersenboom. We hadden de moed al bijna opgegeven. En plots…Met zilverfolie waarschuwen we nu langsvliegende vogels: AFBLIJVEN. Tenslotte de jasmijn. Twee stuks kapot gevroren. Toch nog maar even aanzien… Yeah. Een wonder.
En voor het mooi, een lieverd die het altijd doet. De hersthooi.