Maandagochtend, half negen. Er staan twee werkbussen op het erf. Toen wij in oktober op het punt stonden naar NL te vertrekken, ontdekte de wijnboer dat de stroomvoorziening van de zonnepanelen was gestopt. Natuurlijk werd de ‘elettricista’ (electricien) gebeld. Hij heeft alle installaties destijds bij ons aangelegd, we kennen hem al meer dan twintig jaar en hij staat altijd direct klaar. Vooral op momenten dat er problemen zijn met de pompen voor de watervoorziening. Helaas kwam deze keer zijn hulp wat moeizamer op gang. Het kostte de wijnboer heel wat frustrerende apps vanuit NL om de man aan te sporen om het systeem te repareren. Enfin, lang verhaal kort: hij heeft de problemen wel in kaart gebracht maar niet gerepareerd. Zodra we hier twee weken geleden waren teruggekeerd, meldde de man zich persoonlijk. Overleg bleek dringend nodig. Er was een nieuwe ‘inverter’ nodig want muizen of andere dieren hadden het een en ander doorgeknaagd.
Links ons houthok met opslag, in het midden de Enelpaal met twee man erbij en rechts achter de zonnepanelen. Enel is de stroomleverancier. Wij leveren stroom aan het net en Enel betaalt ons terug. Dat is dus een half jaar niet gebeurd, helaas. Er werd na overleg een nieuwe invertor besteld, er zijn antimuizen- spullen in het kastje gestopt en vandaag is de boel geïnstalleerd.
De technische details ontgaan me maar hier zitten de wijnboer en de elettricista nog van alles te regelen met de internetverbinding naar Enel, die maandelijks de terugbetaling moet garanderen. De zaak is weer in orde en we merkten dat we nu zijn klanten met de hoogste prioriteit waren. Soms zijn dit soort dingen ook alleen maar op te lossen als er persoonlijk contact en overleg is. Nu zitten we nog te wachten op de komst van de gasleverancier. Als die geweest is, zijn alle energiebronnen weer op volle sterkte. En wij hebben, na de rustdag van gisteren, ook weer genoeg energie om lekker buiten bezig te gaan.
Wonen in Caldese (Italië) 