Nu mijn moeder haar grote appartement heeft verruild voor een kleinere inleunwoning blijven er spullen over die uitgezocht moeten worden. Grote en kleine meubelstukken, schilderijen, serviesgoed en wat al niet; het moet een bestemming krijgen. Gistermiddag waren mijn drie zussen en ik in grote harmonie en met het nodige sentiment de achtergebleven goederen aan het verdelen. De peuter op de driewieler ben ik, onze ouders hadden een gigantische hoeveelheid foto’s in lijstjes staan, die niet allemaal meeverhuisd zijn. Inmiddels zijn er meubels op Marktplaats gezet en is er voor de kleinkinderen een uitstaltafel met kleine dierbare voorwerpen waaruit ze een keuze kunnen maken. Dit alles uiteraard in goed overleg met mijn moeder, die na veertien dagen al aardig begint te wennen aan de nieuwe situatie.
Deze prachtige, vredige regelingen geven mij zachte herinneringen aan vier jaar geleden, toen mijn familie in diezelfde situatie verkeerde…
Wat een schattige foto in een prachtig lijstje! Wat mooi dat het in harmonie kan gaan.
Helaas waren mijn ouders niet zo’n fotomakers. Ik heb geen jeugdfoto’s van mijzelf. Ik vind deze foto erg leuk…
Jullie hebben een klus te klaren, waarbij hele levens aan je voorbijgaan. Zo’n foto is toch schitterend.
Ik dacht al even aan je moeder. Wat fijn om te lezen dat het went. Wat lief die foto ook, in dat lijstje. Het is ook mooi dat jullie zoiets in harmonie kunnen doen. Dat hoorde ik laatst heel anders!, ik bedoel het is niet vanzelfsprekend
Het sentimentele is mooi, maar dat je moeder daar aard is het mooiste!
Lie(f)s.
Een schattige foto is een heel mooi lijstje. Ik vroeg me al af hoe het met je moeder ging. Fijn dat ze kan wennen.
Wat een leuke foto van een lief klein meisje!