Na de klus een dikke koek

De wijnboer had gistermiddag alles klaar gezet zodat we vandaag de rode druiven konden persen. Voor het eerst dit jaar gebruiken we een pomp om de wijn in de damigiane (de grote mandflessen) over te brengen. Scheelt een hoop werk en geknoei. Terwijl de wijnboer het pompen in de gaten hield, vulde ik de pers met de druiven die sinds 22 september dagelijks werden geplet met een grote stamper.

De schillen blijven achter in de pers, die tenslotte aangedraaid wordt, waarna het laatste sap er uit komt. Als de pers wordt ontmanteld blijft er een dikke koek van pulp achter die in onze compostbak gegooid werd. Daarna is alle apparatuur schoongespoten en staat nu in het zonnetje heerlijk te drogen. Met de zegen van sint Franciscus, wiens naamdag vandaag gevierd wordt, moet het zeker goed komen met de rode wijn. We vragen onze familie alvast groene wijnflessen te gaan sparen. Die honderd liter moet uiteindelijk toch in wat ordentelijker flessen terecht komen. Maar dat is een klus voor volgend jaar.

13 gedachten over “Na de klus een dikke koek

  1. Ik herinner me die dikke koek! Die kwam vroeger (lang lang geleden) als een slang uit de gietijzeren pers waarmee mijn moeder bessensap maakte…
    Dat sap ging in (inderdaad groene) flessen. Kurk erop en dan in gesmolten zegellak dompelen.

Geef een reactie op tosarbolitos Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.