Na de klus een dikke koek

De wijnboer had gistermiddag alles klaar gezet zodat we vandaag de rode druiven konden persen. Voor het eerst dit jaar gebruiken we een pomp om de wijn in de damigiane (de grote mandflessen) over te brengen. Scheelt een hoop werk en geknoei. Terwijl de wijnboer het pompen in de gaten hield, vulde ik de pers met de druiven die sinds 22 september dagelijks werden geplet met een grote stamper.

De schillen blijven achter in de pers, die tenslotte aangedraaid wordt, waarna het laatste sap er uit komt. Als de pers wordt ontmanteld blijft er een dikke koek van pulp achter die in onze compostbak gegooid werd. Daarna is alle apparatuur schoongespoten en staat nu in het zonnetje heerlijk te drogen. Met de zegen van sint Franciscus, wiens naamdag vandaag gevierd wordt, moet het zeker goed komen met de rode wijn. We vragen onze familie alvast groene wijnflessen te gaan sparen. Die honderd liter moet uiteindelijk toch in wat ordentelijker flessen terecht komen. Maar dat is een klus voor volgend jaar.

Nawerk

Nog een dag of twee, schat de wijnboer, en dan is het fermentatieproces wel gestopt van de witte wijn. Het gepruttel in de watersloten neemt namelijk langzaam of. Daarna wordt er geheveld en kan de wijn aan zijn rustperiode beginnen.

In de ton met rode druiven begint de gisting langzaam op gang te komen. Vier keer per dag moet er nu worden ‘geroerd’ en er wordt geroken natuurlijk. Het is allemaal levende materie en vereist in dit stadium ook alle zorg, die met liefde wordt uitgevoerd.

Er waren nog negenhonderd beschermzakjes op te ruimen. Dat zijn de klusjes die ik graag voor mijn rekening neem. Zittend in de zon schudde ik waar nodig er wat insecten uit (ook hier dus levende materie) streek ze met de hand weer glad en borg ze op in de dozen. Zo zetten we dagelijks stapjes in het proces van wijn maken.

Het gaat hier alleen nog maar over wijn

Zo rond een uur of twaalf kwam mijn nichtje met haar man bij ons het erf op gelopen. Zij vulden vorig jaar de rode druiven aan wegens tegenvallende hoeveelheid bij ons. Daarna maakte de wijnboer er wijn van. Dat was echt nog een avontuur omdat het een ‘blend’ werd van diverse soorten. We aten en we praatten, we zaten en we proefden.

Een heerlijke middag waarbij Margriet en ik uiteindelijk áltijd in gezang uitbarsten en onze mannen geamuseerd luisteren. We komen uit een familie waarin op elk feest gezongen werd en wij het halve repertoire nog kennen en de rest erbij verzinnen. Zal wel door de wijn komen.

Doorbottelen

We hadden er na gisteren de vaart goed in. Dus gingen we getweeën vanmorgen aan de slag met de rode wijn. De druiven hiervoor kwam van familie in Le Marche en de rest uit onze eigen wijngaard. We bottelden 46 flessen, het smaakt aardig maar het is geen topwijn geworden. De grootste klussen zijn nu geklaard, we kunnen de cantina weer inrichten als logeerkamer. Daar gaat nog wel wat schoonmaakwerk aan vooraf. Bovendien moeten de flessen nog voorzien worden van een hulsje over de kurk en het etiket moet er nog op. De Pritt-stift waarmee we dat doen is leeg dus hebben we een mooi excuus dat nog even uit te stellen en lekker buiten te werken want daar is de temperatuur prettiger dan in ons koele huis.

Hevelen, snoeien en gelukkig zijn

Onze ‘wijnvrienden’ vroegen er al naar. Hoe gaat het met de wijnoogst van vorig jaar? Het was er een met vallen en opstaan, met tegenslag en meevallers. Hier is er nog wat over terug te lezen. De hoeveelheden waren beduidend minder dan vorige jaren. In onze ‘cantina’ staat in tanks en mandflessen ongeveer 28 liter witte en 55 liter rode wijn te bezinken. Er is gekeurd, geroken, geproefd én in orde bevonden. Daarna is er geheveld, het bottelen stellen we uit tot een volgend verblijf hier.

Intussen snoeit de wijnboer zich een slag in de rondte. Na de wijngaard zijn de consumptiedruiven aan de pergola aan de beurt. De man, met wie ik vandaag precies 52 jaar verkering heb, wil nog wel even op de foto voor me. Dat we op deze manier onze dagen vullen, hadden we in 1970 nóóit kunnen bedenken.

Operatie wijnpersen

Onze dochter wilde graag een paar dagen komen werken hier. Het maakte niet uit wat er te doen zou zijn. Nou, die viel met haar neus in de …wijnton. Onze eigen druiven en die van nichtje en haar man hebben dagen lang staan pruttelen. Aanvankelijk had de wijnboer wat zorgen over het samengaan van beide oogsten. Maar na een paar dagen werden de geuren in onze cantina steeds aangenamer.

In elke operatiekamer is een omloopverpleegkundige; iemand die niet steriel staat en daardoor de nodige hand- en spandiensten kan verrichten. Die taak had ik op me genomen. De wijnboer en dochter deden het échte werk. Proeven deden we wel met z’n drietjes en terwijl de wijnmakers ook de schoonmaak voor hun rekening namen, zorgde de omloop voor de lunch.

En de smaak van de wijn? Nog wat hard maar zeker niet slecht. Opluchting en voldoening strijden om de eer.

En de boer, hij ploegde voort…

Vóór het eind van de middag en morgen worden bakken met regen voorspeld. Mijn nichtje en haar Italiaanse man hadden gelezen dat onze wijnoogst nogal karig is dit jaar en boden tot onze vreugde dertig kilo rode druiven aan. Die worden morgenochtend gebracht door mijn zusje en zwager, die hier in de buurt vakantie vieren. Die druiven moeten wel zo snel mogelijk verwerkt worden. En zo kwam het dat we deze zondagochtend met z’ n tweetjes onze eigen druivenoogst binnenhaalden.

Ik liep voorop en haalde alle beschermhoesjes van de trossen af. De wijnboer zelf knipte en pulkte minder mooie of onrijpe druifjes er tussenuit. Het is nu allemaal droog binnen, een hele zorg minder. En dan gaan we, precies een week na de witte, morgen de rode wijn maken.

Zo! Dat is dat.

Gisteren en vandaag zetten we eindelijk een punt achter de wijnoogst van 2020. De laatste rode wijn werd gebotteld, de witte wijn en toebehoren van onze vrienden brachten we naar hun casa en we ontruimden onze cantina. Die kan weer gastenverblijf worden. We reorganiseerden eens flink alle gereedschappen, meetapparatuur, hevelslangen en wat er verder nog aan spul is om een smaakvolle wijn te maken. De ruimte die wij wijnkelder noemen, maar gewoon onder de trap zit, werd opgeruimd en ingericht. We hebben een voorraad van heb-ik-jou-daar én zien in de wijngaard de eerste druifjes na de bloei verschijnen. In september begint het hele circus opnieuw. En tot die tijd gooit de wijnboer al zijn liefde en energie weer in dat stukje grond achter ons huis.

Wijn verwerken

Nadat we vrijdag de wijn hadden opgehaald bij de coöperatie moest er thuis geproefd en vergeleken worden. In oktober vorig jaar was namelijk de andere helft van de witte wijnoogst door mijn wijnboer zelf geperst en behandeld. Die hoeveelheid had al die tijd in een groot vat staan wachten op onze terugkeer. Wij vonden de zelfgemaakte wijn lekkerder, voller van smaak en met meer nuances dan de door de coöperatie gemaakte wijn. Maar het kan zijn dat we bevooroordeeld zijn. Die wijn, die uit de wijngaard van onze vrienden komt, werd gebotteld, gekurkt en van etiketten voorzien. Nieuw dit jaar zijn de capsules, die om de flessenhals heen gesmolten worden.

De rode wijn die we ophaalden bij de coöperatie is volgens de wijnboer voor verbetering vatbaar. Daaraan zijn nu wat houtsnippers toegevoegd en dat zou de komende weken de smaak en de intensiteit wat kunnen ophalen. Wordt vervolgd.

Transport (dag 1)

Vanaf vandaag doe ik mee met een foto 7-daagse. Ik krijg elke dag een nieuwe opdracht en dat is stimulerend. Bij transport, het thema van vandaag, denk je al snel aan vervoermiddelen maar ik koos voor een ander soort transport. Dat van de wijn uit een grote mandfles naar flessen. De wijn van 2017 is door de wijnboer verbeterd, althans dat hoopt hij, en werd opnieuw gebotteld. Mooie klus op een regenachtige zondag. We stappen dus niet in ons transportmiddel vandaag maar doen thuis enorm nuttige dingen. Proost.

#f7d #foto7daagse en #heelhollandfotografeert