Voor een paar boodschappen ging ik welgemoed op stap. Plu mee en worstelend met tas, camera en regen toch de oliebollenkraam op de foto gezet. Er stonden drie mannen een paar bepoederde oliebollen naar binnen te werken. Ik kon vanaf de overkant zien dat ze ervan genoten. Verder was het stil op straat, wat moet een mens ook in die miezer. Via Pluympot liep ik terug naar huis. Ja, echt, zo heet deze autoloze straat.
Een ‘plumassier’ of vederman zorgde in de middeleeuwen voor de veren op de hoeden. De Delftse plumassier woonde op de hoek van de straat bij het Rietveld. Hij had waarschijnlijk een uithangteken of gevelsteen boven zijn huis waarop een vaas of pot met veren te zien was, een pluympot dus. En dus was het net zo makkelijk om gelijk de gehele straat Pluympot te noemen. Weten we dat ook weer.
bron: Delft in de buurt
Wonen in Caldese (Italië) 
That lovely street and that fun umbrella…a beautiful variation of “Make hay while the sun shines”!
Leuk straatje, de Pluympot. En een leuke plu! Die van mij is maar saai effen, wel rood, dat wel.
IK WIL ook zo’n plu. Mijn twee favo plu’s ben ik kwijt geraakt. Op de eerste stond: Merde il pleut. De tweede had verlichting op de punt. Nu lijkt dit me wel een leuk alternatief
Ook even gauw, hup hup. Wat een leuke plu!
Verbaas me er over dat er nog bladeren aan de bomen/struiken en planten zitten. Bij ons is alles weg, althans ze liggen op de grond.
Al dat groen was de reden dat ik Pluympot op de foto zette Paul. Verder is het hier overal kaal hoor, kijk maar naar de bomen bij de oliebollenkraam.
De miezer verdwijnt bij ’t lezen van je logje!
Lie(f)s.
Ja, zo’n mooie plu heb ik niet. Maar ik was ook maar kort buiten, voor de dochter wat zaken naar de kringloop gebracht, in en uit de auto.
Tsja, het weer is niet om over naar huis te schrijven, wel een mooie plu overigens. En aan de andere kant, er zijn ergere dingen.