Dat er mensen zijn die bij het zien van Vermeer’s meisje aan mij moeten denken, is erg geestig. Maar nog veel leuker is het als ze vervolgens een geschenk voor me kopen. Dit brillendoekje ontving ik een paar maanden geleden van een lieve vriendin uit Apeldoorn.
‘We hopen niet dat je ze al hebt’, spraken vrienden die gisteravond hier kwamen eten. Uit Lille hadden die leukerds een paar sokken voor me meegenomen. ‘Nog nooit eerder gezien’ zei ik naar waarheid.
Vanmorgen was er post van Sint Nicolaas. S.v.p. dragen op mijn feest, staat er. Dat zal ik zeker doen Sint. Ik bestudeerde het poststempel. Geen Madrid, mogelijk Rotterdam? Moet ik het in de blogwereld zoeken? Nadat ik van verbazing ben bekomen, want hoe toevallig wil je het hebben, dank ik alle gevers hartelijk. Ik ben er oprecht blij verrast mee. En nu ik dan toch al royaal over mijn limiet van honderd woorden blogtekst heen ben, kan ik ook nog wel even mijn schilderijencollectie laten zien.
Wonen in Caldese (Italië) 
Geinig, die cadeautjes! Ik heb eens gehoord dat DRIE exemplaren al een verzameling mag heten.
En mijn verzameling is hiermee ook compleet, Wieneke.
Lief dat ze iets voor je kopen. Aan je denken doe ik inderdaad ook zodra het meisje met de parel in beeld komt.
Ben door die associatie zeer vereerd, Marja.
Leuke verzameling in wording 🙂 Mijn oudste draagt in de praktijk geinige sokken. Met name jonge patiënten vinden dat erg leuk.
Volgens mij is het weer helemaal ‘in’ om geinige sokken te dragen, Inge. Ik voel me zéér modern maar toch met een klassiek tintje.
Je hebt al een leuke verzameling!
Maar ik ga er geen verzamelmuseum van maken, hoor Jeanne. Ik ben wel erg blij met wat ik nu heb.
Mart kreeg voor zijn verjaardag te gekke ‘Happy Socks’ en hij draagt ze, wat ik nooit gedacht had. Dragen hoor, die sokken, ze zijn te leuk om in de kast te leggen. Daarna kan je ze altijd nog inlijsten, haha.
Ik ga ze zeker dragen, Marthy en echt niet alleen op 5 december. Ik zie mezelf er tijdens de yoga ook goede sier mee maken!