Laten we tijdens de pranzo op het beschaduwde terras gaan zitten van het Antieke Fornuis, zeiden we tegen elkaar. Dat overigens All’ Antico Frantoio heet ( Bij de antieke pers) maar in ons spraakgebruik tot fornuis is getransformeerd. Dit terzijde.
Daar zat geen kip. Logisch. Veel te warm. De bezoekers van dit etablissement worden zó naar binnen gelokt. Vertalen is niet nodig, toch?
Dus schoven we de koele kelder in. Waar het eten altijd goed is, de bediening uiterst vriendelijk, de eigenaar altijd een praatje met ons maakt en de stoelen behoorlijk belabberd zijn. Maar ja, je kan niet alles hebben.
Wonen in Caldese (Italië) 
Heerlijk, koele kelder, koele wijn en lekker eten. Goed leven daar… 😉
Een heel goed leven hier, Els. En morgenochtend weer heel vroeg op om de koelte te benutten…
In zo’n warm land zijn ze beter op koelte ingesteld dan wij. Hier is het zweten vandaag! Maar ach, ik klaag niet. Je kunt niet alles hebben. (Zo’n koele kelder bijvoorbeeld.)
De grap is wel dat men ook hier kan klagen over de warmte, Jeanne. ‘Hoe gaat het?’ vraag je dan. ‘Warm’ of ‘te warm’ is het antwoord.
Dat ziet er heel goed uit.
En het sympathieke Iens, is dat we altijd nog iets ongevraagd toegeschoven krijgen. Vandaag gefrituurde courgettebloemen.
Jammer van die stoelen.
Als ik naar die terrasstoelen kijk, denk ik dat die heel wat beter zitten, Marja. Ik had er één mee moeten nemen naar beneden, bedenk ik nu.
Ook hier is het binnen beter
Maar dan wel zwoele heerlijke avonden, Inge!
Wij hebben ooit eens in Zuid Limburg op een terras gezeten met zo’n overkapping, niet te harden van de hitte. Nee, dan ben je in een kelder beter af.
We zaten daar heerlijk (op de stoelen na) Marthy. De bediening zal ook wel blij geweest zijn met onze keuze voor de kelder. Anders moeten ze telkens de trap op naar dat terras.