‘Dat vind ik nou toch zo’n leuke tas’, zei een meneer tegen me terwijl we in de lift van het parkeerdak naar de winkel afzakten. ‘Jammer dat ik destijds net te laat was voor die Postnl-actie’, vervolgde hij. Dus kijk ik ineens heel anders tegen dit krijgertje aan en voelt het alsof ik de andijvie in een soort collectors item meedraag. Plastic draagtasjes kunnen niet meer anno 2016 maar hoe ik vier handperen zonder plastic de supermarkt uitkrijg, is nog een puzzel. Om van een bakje blauwe bessen maar te zwijgen.
kleur bekennen 2
Wonen in Caldese (Italië) 
Ik voel met je mee; ik ken ze ook nog uit mijn kinderjaren…
Oh die cijferzegels zijn zo mooi! Ik heb er ooit eens over geblogd. De ontwerper was Jan van Krimpen, herinner ik me nu
Die zegels zijn inderdaad mooi, Bertie. En het ergste is dat ik ze nog uit mijn eigen jeugd herken.
dat is een tas om er voor de “heb” bij te hebben zo heb ik een tas met van die hollandse printjes en die neem ik mee , voor het geval van……. ik heb er al verschillende keren een aanbod voor gehad, maar hij is niet te koop
Gelijk heb je, Cisca. Zo’n Hollands collectors item moet je zelf houden
Leuk, die foto met die leuke tas. Ik heb verdorie altijd een tas bij me, hoef nooit plastic tassen bij de kassa maar was vandaag toch echt genoodzaakt om een plastic tas te kopen voor 10 cent. Toch nog beter opletten.
Ik zeul al jaren ’n boodschappentas met me mee, behalve als ik ‘m vergeet 🙂