Zeventig

Met vrienden van vrienden raak je in de loop der jaren ook vertrouwd. Nu we elkaar weer ontmoetten bij de zeventigste verjaardag van de jeugdvriend van de wijnboer, was het een feest van herkenning. Zijn vijftigste en zestigste verjaardag vierden we ook met dezelfde club.

Zaterdagmiddag verzamelden we in een B&B in Hilvarenbeek. Vanwaar we met een taxibusje naar de feestlocatie, een voormalige kerk in Tilburg, werden gebracht. Daar begonnen we met een zangworkshop. Inzingen, stem- en ademhalingstechniek en tenslotte een op maat gemaakt lied voor de jarige door dit gelegenheidskoor en -orkest. Wat een succes!

Daarna schoven we aan de feestelijk gedekte tafel. Er werd gespeecht en heerlijk gegeten. Een buurvrouw van ons zei ooit: narigheid komt vanzelf op je pad, een feestje moet je zelf maken. En dát deden we dus met twintig man met volle overgave.

(Dit bescheiden fotomateriaal is van me zelf. De foto’s en filmpjes van het optreden van ons gelegenheidskoor, zijn uiterst leuk voor onszelf maar niet plaatsbaar)

…en het bleef nog lang onrustig in de stad

Worden de ondergrondse vuilcontainers nou ook al op zondag geleegd? Welnee, we werden wakker van het geluid van het in elkaar zetten van luifels en tafels. Nog vóór we aan de polderwandeling begonnen, zag de overkant er al zo uit. Twee kilometer was er ingeruimd voor de barbecue waarmee vandaag de introductieweek voor nieuwe studenten begint.

Rond een uur of zes waren de tafels bezet en presenteerden de diverse studentenverenigingen zich door luid hossend en zingend op allerlei voertuigen langs te trekken.

Het ziet er allemaal bijzonder gezellig uit en ik wens iedereen een mooie, succesvolle studietijd toe in Delft.

Zonneschijntje

Juliët zingt graag en vaak. Ze zingt liedjes die ze heeft geleerd maar ook zelfverzonnen versjes die op de actualiteit geschoeid zijn. Gisteren zat ze even bij ons op de achterbank van de auto en hoorden we het volgende: ‘Zonneschijntje, zonneschijntje schijn maar wat minder warm’ en dat een keer of wat achter elkaar uiteindelijk gevolgd door een zacht maar op hoge langgerekte toon ‘alsjeblieft’. Bovendien is ze, net als haar zusje, een vrolijk bloemenmeisje en hielp ze me na de lavendelsnoei de bloemen los te rissen. Handige hulpjes hoor, hier op het erf.

Uitdijende buurman

Als wij ’s morgens naar buiten buitelen, is de buurman al lang aan het werk. Die man kan echt niet stil zitten. We kijken verwonderd naar alle bouwsels die er verschijnen. Eerst een paar palen met een dakje. Een seizoen later knutselt hij er muren en deuren in. Die uitbreiding is over een paar weken nauwelijks meer te zien want dan is alles op zijn erf door de uitbottende bomen aan ons oog onttrokken. Maar in deze fase van het jaar zien we in de verte weer een nieuwe schuur verrijzen. Buurman zelf is overigens slank en zingt vaak tijdens het werk. En wanneer wij onze stramme lijven aan het eind van de dag in een tuinstoel laten vallen, metselt hij nog even door.