Na achttien jaar Delft…

…ontdekken we nog steeds nieuwe gebieden en verrassende plekken. Voorbij de TU-wijk richting Rotterdam ligt het Art Centre Delft. Het enige wat we daarvan tot nu toe zagen, is het beeld van een op zijn bumper omhoog gezette auto die we passeren als we over de A13 zoeven. Hoogste tijd dus voor een bezoek aan dit in 1999 opgerichte park. En onze monden vielen weer eens open.

Beeldhouwkunst van internationale makelij. Natuur in kunst verpakt. Bomen geplant in cirkels waaronder een groep vrouwen yoga deed. Een galerie, overal stevige banken, waterpartijen en een eenvoudig restaurant. Daar belandden we uiteindelijk voor een kop koffie. Nu we uitgevonden hebben hoe we er moeten komen, gaan we dit gebied in onze fietsroute opnemen want hier willen we vaker zijn.

Brief aan mezelf

Bedenk dat je tachtig bent en schrijf vanuit dat standpunt een brief aan je huidige zelf. Welke adviezen stop je daar in? Een interessant thema dat ik hier bij haar las. Natuurlijk stelde ik me dezelfde vraag en schrok om te beginnen al van het feit dat die tachtigjarige niet eens zó ver weg is. Tegen mijn huidige ik zeg ik dan: besteed nu meer aandacht aan dat enigszins onwillige lijf van je. Doe oefeningen, hou jezelf fit en heb wat meer zelfsdiscipline op dat punt. Bij yoga viel me vanmorgen deze spreuk op. Dat kan geen toeval zijn. Het wandelen wordt uitgebreid en de yogamat vaker uitgerold.

Als water door de gracht

Hebben jullie dat ook wel eens? Dat de dag door je vingers glipt? Mijn yogales begint om kwart over tien. Vóór die tijd doe ik weinig nuttigs en de ochtend is al weer om als ik gedoucht en omgekleed ben. Dan maar even een laatste stuk uit de weekendkrant lezen voor we lunchen. Ineens is het twee uur. Ik fatsoeneer een plantje, zet zijn stekken op water en maak een boodschappenlijstje. Als de boodschappen in huis zijn is het tijd voor thee. En wil ik voor donker mijn bruggenloopje nog maken, dan moet ik opschieten. Morgen graag weer productiever.

Dit wil ik niet

Precies op de dag dat ik, op mijn yogales na, geen andere mensen zie, krijg ik de opdracht een portretfoto te maken. Mag ook een zelfportret zijn. Vreselijk. Ik wil helemaal niet op de foto. Maar het leuke van de foto7daagse is natuurlijk het feit dat je creativiteit aanboort. Dus aan de gang met zelfontspanner. En bij een spiegel. Van het resultaat werd ik niet vrolijk. Er belde een pakjesbezorger aan maar toen had ik mijn camera niet in de buurt. Terwijl die man nou juist een leuke kop had. Nee, deze opdracht is niet echt aan mij besteed vandaag.

Alledaags

Na het veelvuldig en langdurig aan tafel zitten het afgelopen weekend, moest er eens flink bewogen worden vandaag. Zoals elke maandag begon ik met mijn yogales. Een heerlijke manier om op een ontspannen manier wat losser te geraken. Daarna een beetje rommelen en ruimen in huis en de weekendkrant lezen want daar liep ik mee achter. Dan de dagelijkse wandeling. Vaak wandelt de wijnboer mee, vandaag niet. Dat geeft mij nét nog iets meer rust om foto’s te maken. Verbazingwekkend hoeveel kleurrijks je tegen kunt komen op een alledaagse februaridag. En verwarrende zaken, dat ook.

Ademen

Ik hou van saaie dagen. Een dag die begint met een yogales waar ik me bewust ben van mijn ademhaling en deze optimaliseer. Een dag waarop de stofzuiger beetgepakt dient te worden wegens enorm nodig. Waarin ook tijd is om even terug te duiken in de weekendkrant en boek. Mijn agenda bepaalt mijn plannen en actiepunten voor de rest van de week. Daarin staan veel afspraken. Ik hou namelijk ook van goed gevulde dagen en leuke ontmoetingen. Zo’n verse week die voor me ligt met enorm veel variatie. Ik heb er zin in en neem nog maar eens een diepe ademteug.

Het lijf

 

Al een paar jaar heb ik wat bewegingsbeperking als gevolg van een beknelde rugzenuw. In voorgaande winters deed ik oefentherapie volgens de methode Caesar en fitness fysio. Maar echt beter ging ik er niet van lopen. Sinds vorige week doe ik gentle yoga en dat voelt prima. Vrijwel alle houdingen gaan me goed af, ik concentreer me op mijn ademhaling en mijn lichaam lijkt vriendelijker voor me te worden. Niet dat ik ineens huppelend door Delft spring maar het moeilijk te beschrijven ongemak lijkt wat te wijken tijdens de les. Dat moet nog ‘even’ geïntegreerd worden in mijn dagelijkse doen maar ik ben hoopvol gestemd.

Perikelen

In tien jaar tijd krijgen we onze vijfde tandarts. Althans als we blijven op het  praktijkadres waar we nu zijn ingeschreven. Dus gaan we op zoek naar iemand die wat honkvaster is. Het bevolkingsonderzoek naar darmkanker vraagt om wat handelingen die ik vanmorgen afhandelde. En waar ik hier verder niet op in zal gaan. Ik meldde me aan voor een proefles yoga want ben erg stram en stijf. De lift in ons deel van het complex is buiten werking en ik klom 81 treden naar onze woonetage.  Ik ben wel erg met mijn lijf bezig op deze manier. Toen liep ik langs dit vrolijke terras op het Doelenplein. Wees blij, staat er op de muur. Dat ben ik ook. Zeker als alle acties die ik vandaag startte over een tijd hun vruchten zullen afwerpen.