In kannen en kruiken

Vanuit het vat naar de fles. Kurk er op. Etiket plakken. Dat is in de notendop wat er vandaag gebeurde met de witte wijn uit 2021. Onze wijnvrienden, uit wiens wijngaard de druiven komen, kwamen vandaag helpen. Het was een kleine oogst vorig jaar en vóór de pranzo waren we klaar met onze werkzaamheden. Onze vrienden hadden voor een plaattaart en een grote salade gezorgd. De meloen met ham vooraf en aardbeien met slagroom na, kwamen uit onze keuken. En dus zaten we rond het middaguur al aan een gezamenlijke lunch waarbij, hoe kan het anders, de wijn rijkelijk vloeide. Die wijn is prima gelukt, er zaten vier zeer tevreden mensen aan tafel. Alleen die vierde stond even op voor het maken van een foto.

Hevelen, snoeien en gelukkig zijn

Onze ‘wijnvrienden’ vroegen er al naar. Hoe gaat het met de wijnoogst van vorig jaar? Het was er een met vallen en opstaan, met tegenslag en meevallers. Hier is er nog wat over terug te lezen. De hoeveelheden waren beduidend minder dan vorige jaren. In onze ‘cantina’ staat in tanks en mandflessen ongeveer 28 liter witte en 55 liter rode wijn te bezinken. Er is gekeurd, geroken, geproefd én in orde bevonden. Daarna is er geheveld, het bottelen stellen we uit tot een volgend verblijf hier.

Intussen snoeit de wijnboer zich een slag in de rondte. Na de wijngaard zijn de consumptiedruiven aan de pergola aan de beurt. De man, met wie ik vandaag precies 52 jaar verkering heb, wil nog wel even op de foto voor me. Dat we op deze manier onze dagen vullen, hadden we in 1970 nóóit kunnen bedenken.

En de boer, hij ploegde voort…

Vóór het eind van de middag en morgen worden bakken met regen voorspeld. Mijn nichtje en haar Italiaanse man hadden gelezen dat onze wijnoogst nogal karig is dit jaar en boden tot onze vreugde dertig kilo rode druiven aan. Die worden morgenochtend gebracht door mijn zusje en zwager, die hier in de buurt vakantie vieren. Die druiven moeten wel zo snel mogelijk verwerkt worden. En zo kwam het dat we deze zondagochtend met z’ n tweetjes onze eigen druivenoogst binnenhaalden.

Ik liep voorop en haalde alle beschermhoesjes van de trossen af. De wijnboer zelf knipte en pulkte minder mooie of onrijpe druifjes er tussenuit. Het is nu allemaal droog binnen, een hele zorg minder. En dan gaan we, precies een week na de witte, morgen de rode wijn maken.

Zo! Dat is dat.

Gisteren en vandaag zetten we eindelijk een punt achter de wijnoogst van 2020. De laatste rode wijn werd gebotteld, de witte wijn en toebehoren van onze vrienden brachten we naar hun casa en we ontruimden onze cantina. Die kan weer gastenverblijf worden. We reorganiseerden eens flink alle gereedschappen, meetapparatuur, hevelslangen en wat er verder nog aan spul is om een smaakvolle wijn te maken. De ruimte die wij wijnkelder noemen, maar gewoon onder de trap zit, werd opgeruimd en ingericht. We hebben een voorraad van heb-ik-jou-daar én zien in de wijngaard de eerste druifjes na de bloei verschijnen. In september begint het hele circus opnieuw. En tot die tijd gooit de wijnboer al zijn liefde en energie weer in dat stukje grond achter ons huis.

Wijn verwerken

Nadat we vrijdag de wijn hadden opgehaald bij de coöperatie moest er thuis geproefd en vergeleken worden. In oktober vorig jaar was namelijk de andere helft van de witte wijnoogst door mijn wijnboer zelf geperst en behandeld. Die hoeveelheid had al die tijd in een groot vat staan wachten op onze terugkeer. Wij vonden de zelfgemaakte wijn lekkerder, voller van smaak en met meer nuances dan de door de coöperatie gemaakte wijn. Maar het kan zijn dat we bevooroordeeld zijn. Die wijn, die uit de wijngaard van onze vrienden komt, werd gebotteld, gekurkt en van etiketten voorzien. Nieuw dit jaar zijn de capsules, die om de flessenhals heen gesmolten worden.

De rode wijn die we ophaalden bij de coöperatie is volgens de wijnboer voor verbetering vatbaar. Daaraan zijn nu wat houtsnippers toegevoegd en dat zou de komende weken de smaak en de intensiteit wat kunnen ophalen. Wordt vervolgd.

Mooi binnenwerk

Het regent vandaag de hele dag. Ja hoor, alle mensen in Nederland mogen nu in hun vuistje lachen. Wij hadden nog een binnenklus die vandaag mooi aan bod kon komen. Eén van de eerste dingen die we vrijdag deden, was het bottelen van de witte wijn. Nu nog etiketten ontwerpen, printen, snijden en plakken.

Hier staan de flessen nog in de wacht…

…en hier begint het ergens op te lijken

De helft van de witte oogst van onze vrienden ging naar de wijnboer, de andere helft naar een andere amateur wijnmaker. Het resultaat van die laatste is wat troebel. ‘Kom maar op’, zei mijn wijnboer. ‘Misschien kan ik hem nog wat verbeteren’.

Ook aan onze eigen rode wijn van vorig jaar valt nog wat te sleutelen. Kortom, de cantina is nog volop in gebruik. Vrijdag moet het weer logeerkamer zijn. Een regendag komt ons dus goed van pas. En is bovendien heilzaam voor de wijngaard en de produktie van 2019.

Opgelucht

Vanmorgen liep ik met een vriendin door het centrum van Delft en dus ook even over de markt. Natuurlijk schoven we telkens winkeltje in, winkeltje uit maar het bleef meer bij kijken dan kopen. Zo’n gezellige niets-aan-de-hand ochtend.Terwijl we daarna thuis weer aan de koffie zaten, ontving zij een telefoontje met een goed bericht. Waarna de witte wijn op tafel kwam bij de lunch want er was iets te vieren. Dat het weer de rest van de dag somber, regenachtig en herfstig was, doet aan ons gevoel niets af. We blijven blij.