Kale bomen

Zondag ochtend maakte ik deze foto’s. De kou straalt er vanaf naar mijn idee. Het mooie van kale bomen is dat je er doorheen kunt kijken en dat heeft wel wat.

De toren van de Oude Jan vlakbij Museum Prinsenhof is, nu de boom geen blad meer draagt, ook prima te zien. Op diezelfde plek heeft Willem van Oranje vast wel eens naar boven gekeken. Dat vind ik wel een leuk idee. Wat hij zeker niet heeft gezien is ons uitzicht aan de rand van het centrum. Die bebouwing is van een paar eeuwen later. Ochtendzon en wegtrekkende mist, het levert in elk geval iets mystieks op.

Tegelcompositie

foto van het www

Om allerlei praktische redenen gingen we gisteren met de auto naar het winkelgebied de Zuidpoort waar ook de tandartspraktijk is. Het bovengronds komen vanuit de parkeergarage is tamelijk spectaculair. Hugo Kaagman heeft ter ere van het tienjarig jubileum in 2015 van winkel- en cultuurcentrum De Zuidpoort deze muurschilderingen gemaakt.

Hij koos heel toepasselijk voor Delfts Blauwe tegels met historische achtergrond. We zien het Meisje met de Parel, Molen de Roos en de Nuna, de zonne-auto. Maar ook de microscoop van Leeuwenhoek, Willem van Oranje samen met Koningin Juliana. Er zijn bovendien allerhande kleine grapjes in verwerkt, kijk maar naar het schommelende figuurtje aan de A van Parking.

Het Delftse Centrum is zeer autoluw en aan de randen ervan zijn in alle windrichtingen grote ondergrondse parkeergarages gerealiseerd. Ook recent bij het nieuwe station en vlakbij de Koepoort de Marktgarage. In deze laatste zijn we nog nooit geweest maar als het er net zo fris en aantrekkelijk uitziet als de Zuidpoort dan lijkt me dat voor de toeristen handig, alhoewel wel duur! Dus beter nog, kom met het openbaar vervoer.

De eeuwige strijd

De afdeling Ede van onze wandelclub, bestaande uit twee personen, was vandaag weer aanwezig in de Delftse Hout. Dat verhoogt de gezelligheid zeer want van het weer moeten we het niet hebben.

We gebruikten een deel van deze regenachtige zondagmiddag om met z’n vieren het Delftse Museum Prinsenhof te bezoeken. Daar is momenteel een mooie tentoonstelling te zien over Willem van Oranje. Ik nam er weinig foto’s maar wel dit van mee: hij streed voor vrijheid van godsdienst en geweten. Laten we dat na meer dan vierhonderd jaar nou eindelijk eens in de praktijk gaan brengen met z’n allen.

Willem de Zwijger

Hoe het in onze gezamenlijk digitale agenda is gekomen, weten we niet meer.  Maar feit is dat we bij ons eerste kop koffie lazen dat Willem van Oranje vandaag 434 jaar geleden is dood geschoten in Delft en voor eeuwig zijn bijnaam eer aan doet.  Toen we vrijdag met vrienden door de stad liepen, wezen zij ons op deze tekst op de gevel van de Stadsbakkerij de Diamanten Ring.

De moordenaar van onze Vader de Vaderlands sliep in wat destijds nog herberg was, de nacht voorafgaand aan de moord. En dat allemaal hier om de hoek, hè. Het praalgraf van Willem is in de Nieuwe Kerk op de Markt. Een afgietsel daarvan vind je in Museum Prinsenhof waar ik een tijd geleden de bovenste foto maakte.

Groene longen

In 2002 kwamen we in Delft wonen. Aan de rand van het centrum. We verruilen ons heerlijke Voorburgse huis voor een zolderwoning in een monument. We hebben daar tot op de dag van vandaag geen seconde spijt van. Op nog geen vijfentwintig meter van de voordeur fiets ik door een soort boslaantje. Nog eens vijftig meter verder zie ik dit.

Mijn doel was even naar Museum Prinsenhof te fietsen voor de tentoonstelling Verboden Porselein. Het kon me niet erg boeien en na tien minuten stond ik weer buiten. Met dank aan de museumkaart. Mijn ongeduld had vast te maken met het mooie weer.  Het was veel prettiger om samen met Willem van Oranje te kijken hoe toeristen elkaar op de foto zetten.

Formaat

Een beetje Delftenaar gaat natuurlijk toch even naar het échte Straatje van Vermeer kijken. Dus liep ik gistermiddag met een vriendin door Museum Prinsenhof.  Meestal overtreft de werkelijkheid alle reproducties maar in dit geval? Ik had al zoveel groot opgeblazen afbeeldingen van dit wondermooie schilderij gezien, dat het formaat, de belichting en het feit dat het achter glas hing, me een beetje tegenviel. Maar het is zeker de moeite waard hoor, museum jaarkaarthouders kunnen gratis naar binnen en de informatie omtrent de zoektocht naar de ware locatie is absoluut interessant. Bovendien is de geschiedenis over Willem van Oranje in een moeite door te bezoeken. En ik kwam ook nog iemand tegen die ik aanstaande vrijdag even voor zal stellen.