Je wil wat dóen

Achter op dit pamflet staan adressen van Oekraïense Stichtingen in NL waar je geld of goederen kunt doneren voor humanitaire hulp. We kregen het uitgereikt tijdens een manifestatie op de Markt.

Het Blauwe Hart, het kunstwerk bij de keerlus voor toeristenbussen bij de Markt, was toepasselijk versierd en veel bezoekers hadden ook hun kleding aangepast. Vanuit het Westland waren bloemen gedoneerd die bezoekers na afloop mee naar huis mochten nemen. Na diverse sprekers – die wij omdat we achteraan stonden, niet konden verstaan – werd het Oekraïens volkslied gezongen. Daar krijg je hoe dan ook kippenvel van, te meer omdat vooraf de vertaalde tekst werd voorgelezen en wij dat toen wél konden verstaan.

Het was goed om daar vanmiddag even te zijn en ons gevoel te kunnen delen.

Lichtpuntjes

Geen zondagochtendwandeling vandaag. Na een heerlijk thuisontbijt reden we naar de Martinuskerk in Voorburg om daar, vanwege Allerzielen, een klein houten kruisje op te halen dat sinds mijn vader’s uitvaart in de kerk heeft gehangen. Aan de paaskaars mocht ik een kleine kaars aansteken die vandaag nog de hele dag in de kerk zal branden. Het houten kruisje is vanzelfsprekend voor mijn moeder.

Daarna reden we de Westlandroute om te eindigen bij zus en zwager. In hun duintuin hebben we met z’n vieren buiten van een heerlijke warme lunch genoten en weer eens bijgepraat. We zaten beschut onder een overkapping, er waren warmtelampen en buitenkaarsen. Ik maakte foto’s van de maaltijd maar die doen het gebodene geen eer aan en verder liet ik de camera in mijn tas. Neem maar van mij aan dat mijn zus voortreffelijk kan koken en mijn zwager voor de begeleidende drankjes en koffie zorgde. Zo kan een grauwe dag toch heel veel licht vangen.

Harde werkers

We reden vanmorgen naar ’s Gravenzande om bij mijn zus in haar duintuin een kop koffie te drinken. Het woord ‘energie’ spookte in het achterhoofd want dat is de foto-opdracht vandaag. Direct al kwam de Delftse watertoren in zicht, als zodanig niet meer in gebruik.

Ook hoogspanningsmasten vanuit de auto op de foto gezet. Misschien niet bijster origineel en nogal letterlijk waar het om energie gaat maar ik moest toch wat. Totdat ik de kassen zag. Die zijn helaas al lang niet meer zo beeldbepalend in het Westland als jaren geleden maar hebben wel alles met energie te maken. In de warmte van de kas worden de mooiste producten geteeld. Bovendien ken ik nogal wat Westlanders en dat zijn stuk voor stuk harde werkers. Met enorm veel energie dus.

Varend corso

Alle buren hadden het zich gemakkelijk gemaakt gistermiddag. Wij ook hoor. Er voer een fraaie promotie langs van alles wat het Westland te bieden heeft. We keken ons ogen uit

Mijn leuke Indiase buurvrouw met wie ik pogingen deed haar wat Nederlands bij te brengen, zat naast me. In november had ze me gevraagd waar toch alle mensen waren, ze zag er zo weinig op straat. ‘Wacht maar tot het zomer is’, had ik haar toen gezegd. ‘Dan is heel Nederland één groot terras en zie je overal mensen.’ Zaterdag was ze in Amsterdam bij de Gay Parade. In één weekend was ze de helft van alle Nederlanders tegengekomen, stelden we samen gniffelend vast.

Aangenaam verpozen

Toegegeven, ik moest de autoruit krabben vóór ik weg kon rijden vanmorgen. Maar dat deert me niet zolang ik dit zie. Blauwe lucht! Ik ging op weg om koffie te drinken bij een vriendin. In haar lichte flat moest ik zelfs van zitplaats wisselen omdat ik tegen de zon inkeek. Ze woont trouwens in een prachtige Haagse buurt waar ik op de valreep nog even een foto nam.

Eenmaal terug thuis was er nog tijd genoeg voor de bruggenloop. Die was er eerlijk gezegd nogal bij ingeschoten de laatste week. Vanavond vertoeven we in het Westland en praten we bij met twee stel vrienden. Wat passen er veel aangename zaken in één dag.

Verliefd

Op de langste avond van het jaar reden we dwars door het Westland terug naar Delft. De maan stond als een enorm koperkleurige bal laag aan de hemel en we waren danig onder de indruk. Zowel van de omgeving als van de twee mensen met wie we de avond doorbrachten. Ieder apart heeft het nodige leed achter de kiezen. Kort geleden hebben ze elkaar herontmoet na meer dan dertig jaar en de vonk is overgesprongen. En hoe! Mensen samen gelukkig te zien, dat doet goed. En dat blije gevoel dat ik er aan overhield, duurt al dagen lang voort. Wat een groot geluk.

Rondje Westland

Een vriendin van me en haar man hadden ons, samen met nog een vriendin, uitgenodigd voor een vaartocht door het Westland. Vanuit hun mooie achtertuin in Naaldwijk vaar  je zo in hun sloep een fraaie route. Een route die vroeger bevaren werd door de tuinders naar de veilingen. Aan boord was er een smakelijke lunch en er moest worden bijgepraat. En dan wil je ook graag nog om je heen kijken en foto’s maken. Ik kwam handen, ogen en monden tekort. Wat is Nederland toch mooi. En wat hebben we zitten genieten. Goed, het was wat fris maar laten we het er op houden dat wolkenluchten veel interessanter zijn dan een strakblauwe hemel. Voor een foto.