Actieradius

Gistermiddag liep ik over dit voetpad. Dat bleek niet zo handig want het gebeurde me tot twee maal toe dat een achteropkomende fietser ! niet belde en me, naar mijn zin, te dicht passeerde. Het gros van de mensen houdt goed rekening met elkaar en we moeten vaak met z’n allen lachen om de rondedansjes die we doen bij het oversteken.

Vanmorgen dus aan de overkant gelopen, waar de uitwijk bij passeren groter is en fietsers gewoon op de weg rijden. Nu ons leven zich in een beperkte wereld afspeelt, heb ik het idee dat we onze omgeving nog intenser beleven en observeren. En ook vandaag dacht ik weer: wat wonen we hier toch mooi!

Gek op tekst

In ons hedendaagse Nederlands weten we niet meer welke woorden mannelijk of vrouwelijk zijn . Het speelt geen rol meer besefte ik toen ik de tekst las op de grote steen in Rotterdam. De zee is ons moeder staat er, daarmee ook nog eens bewijzend dat de bedenker van deze tekst Brabantse wortels heeft.

Sinds kort kom ik her en der in Delft deze oproep tegen. Aangezien ik ook vaak automobilist ben, zie ik het belang hiervan helemaal in. Fietsers in donkere kleding zonder verlichting zijn veel onzichtbaarder dan ze zelf denken.

Deze tekst staat op de ruit van een cadeauwinkel. Een gratis presentje dat we vaker moeten uitdelen. Met alle drie de teksten ben ik het hartgrondig eens. Vooral die laatste. Laten we dat massaal gaan doen, de wereld wordt er prettiger door.

Vrachtauto vol regenwater

Een van de jonge mensen uit de bediening van ons ontbijtrestaurant had een wereldreis gemaakt van twee jaar. Heel veel mooie dingen gezien en gedaan en tussendoor op campings geld verdiend om verder te kunnen reizen. In december was hij terug in NL voor een tussenstop. Ineens had het idee post gevat om weer te gaan settelen. Het was mooi geweest, het voelde afgerond. Alleen moest hij nogal wennen aan het weer, zei hij. Daar kan ik me echt alles bij voorstellen. Voor wat kleur hoefde ik niet al te ver te lopen maar zelfs van mijn kleine wandeling werd ik behoorlijk nat. Gelukkig kan de wereldreiziger heerlijke cappuccino maken. 

Twee werelden

Zoals ik al meldde, waren we gisteren in Den Haag. Tot mijn zevenentwintigste heb ik er gewoond en ik kom er te weinig, vind ik. Dus toen we richting Zeestraat liepen, genoot ik volop. Kijk, dit was het zicht vanaf Plein 1813 richting de Javastraat. Twee uur voordien liep ik nog in Delfgauw voor de zondagochtendwandeling en keek ik zó tussen de bebouwing door. Nogal een contrast, nietwaar?

Ik zag ook witte huizen. In een groene omgeving met bomen en een bankje ervoor. Best veel overeenkomsten, nietwaar? Twee werelden op minder dan zeven kilometer van elkaar.  Ze zijn me beide lief.