Gekraakt

Van een vriendin kreeg ik walnoten van eigen erf. Heerlijk. En nog gezond ook. Met de komst van gasten bedacht ik een walnotentaart te maken. Dan biedt internet altijd weer uitkomst. Een taart met maar drie ingrediënten; de al eerder genoemde noten, suiker en eieren. Kat in het bakkie. Dus ging ik heel zen noten zitten kraken. Ik paste de hoeveelheid aan, aan het beschikbare notenmateriaal en zo kwam ik tot acht kleine maar smakelijke cake-achtige hapjes. Beetje jam, paar bramen en een takje munt erop. De eerste serie gasten vond ze lekker. Ik zelf ook.

Recept toegevoegd onder de button op de zwarte balk.

Traditioneel

Boerderij in Klein Delfgauw. Maar daar wil ik het niet over hebben. Meer over kersen, walnoten en een speenvarken. Over een uitnodiging voor een bruiloft. Want daar gaat vandaag het verhaal van Cisca over. Vooral dit laatste gaat op een heel bijzondere manier. De hoeveelheid tradities in Servië is in mijn ogen groter dan in NL. Zou dat komen omdat we zo individualistisch zijn ingesteld? Hebben wij veel van onze tradities overboord gegooid? Ik weet het niet. Het lijkt of iedereen origineel wil zijn, zeker waar het een bruiloft betreft. Op het strand, in een weiland of in een landhuis. Een neef van me trouwde tijdens een cabaretvoorstelling. Maar ik dwaal af. Lees Cisca maar over de Servische aankondiging. Ze heeft haar eigen button op de zwarte balk.