
Bijna twee jaar hebben deze uitgeknipte vogels voor ons raam gehangen. Ik blogde er hier al eens over. Ze verbeeldden voor mij de hoop op een goede afloop van de pandemie. Alle maatregelen zijn met ingang van heden opgeheven dus haalde ik eindelijk deze knipwerkjes weg. Ik zal me nog steeds niet ergens in een grote menigte in een binnenruimte mengen en als ik van het openbaar vervoer gebruik maak, wat niet al te vaak voorkomt, blijf ik mijn maskertje opzetten. De wereld is veranderd, voorgoed. Met spatschermen en handpompjes, met het geven van een boks in plaats van handen schudden. We hebben de les geleerd dat ons leven minder maakbaar is dan we dachten. Corona is nog niet over, maar deze foto van de witte duiven tegen een zwarte achtergrond staat nu symbool voor mijn wens tot vrede.