
We zaten in een heerlijk beschaduwd straatje aan de pranzo. Het had één nadeel: het toeristentreintje rijdt ook door deze smalle straat die met een handmatige slagboom is afgesloten voor verkeer. Tot drie maal toe kwam de trein langs en stopte precies bij ons tafeltje omdat de bijrijder de slagboom weer moest dichtdoen. Warmte en stank was telkens gedurende een halve minuut ons deel. Maar verder?


We aten voortreffelijk in dit vegetarische restaurant. Orto (moestuin) heet het met als ondertitel Osteria della terra. Aardse smaken, we kunnen het beamen. De meeste mensen eten nu graag buiten. We denken dat dit te maken heeft met het feit dat je een Green Pass moet kunnen tonen als je binnen wilt eten. Men had zelfs de doorloop in een poort naar de achtergelegen fotostudio met tafeltjes gevuld. Orto, we voegen het toe aan onze favorieten.
