Molen de Roos

De foto’s maakte ik een paar weken geleden. Ik wandelde er langs toen ik met de trein uit Utrecht was gekomen. Dat deed je gewoon nog twee weken geleden.

Vanuit ons keukenraam kan ik zien dat de molen overuren maakt. Je kunt er namelijk meel kopen. Maar ook gist, bakvormen en rijsmanden, kortom alles voor de thuisbakkers. En plotseling is iedereen thuisbakker. Op het blog van Eenvoudig Leven wordt al gerept van een meel-oorlog. Hier is vandaag nog geen tekort en de molenwinkel is gewoon open.

Toen mijn zwager in Colombia las dat ik nog een blog zou wijden aan deze molen, stuurde hij me een oude afbeelding van De Roos, die gebouwd is in 1679. Helaas krijg ik het bestand niet geopend, dus ging ik zelf maar op zoek. Zo stond ie er honderd jaar geleden bij. Het is de laatste van de achttien molens die Delft ooit rijk was. We zijn er zuinig op.

Feest

Een feest van herkenning, die bloggersbijeenkomst vandaag. Voor de derde keer kwamen we bij elkaar in Utrecht. We pakten de draad moeiteloos op en kletsten er lustig op los. We verwelkomden één nieuw lid van ons clubje, Sjoerd. En helaas misten we één vriendin die ziek was, namelijk Bertie (klik op de namen en het desbetreffende blog verschijnt). Hierboven zien we van links naar rechts Marthy, Inge en Ton.

Links zit Els, die altijd de locatie regelt en uiterst rechts op de onderste foto Jeanne.

Behalve nuttige blogtips werden er ook cadeautjes uitgewisseld. Ik laat het aan een collega-blogger om daar over schrijven, zo men wil. Onze overeenkomst is dat we graag de positieve zaken in het leven opzoeken en dat maakt ons tot een heerlijk vriendenclubje.

Utrecht in Delft

Het aantal aangekondigde dagtochten met het Statenjacht de Utrecht, is op last van de provincie Zuid Holland verminderd. Jammer. De werkzaamheden aan de Bastiaansbrug in Delft laten meerdere doorvaarten per dag niet toe, vertelde de man van de aardewerkfabriek de Delftse Paauw me. Hij vaart als gids op deze boot mee en legt de link met de fabricage van Delfts aardewerk.

Over het aardewerk kom ik nog te bloggen. Eerst maar eens goed naar deze prachtige replica kijken. In 2003 is het schip in de vaart genomen. Aan de hand van de originele bouwtekeningen uit 1746 en met zoveel mogelijk originele bouwmaterialen en -methoden is het in Utrecht gebouwd.

Vooral het beeldsnijwerk is imponerend. Er was bij het bouwen van dit schip dan ook een beeldsnijmeester betrokken. Aan de kade liggend lijkt het schip kleiner dan toen het ons huis voorbij voer. Goed, geen vaartocht voor ons dus. Maar op dit vlak ligt nog wel iets soortgelijks voor ons in het verschiet.

Ode aan het Varken

Sinds deze maand staat in de Delftse Hout dit bijzondere kunstwerk van Jantien van Mook. Het staat er natuurlijk niet zomaar, het betreft een actievarken. Samen met de Partij voor de Dieren en de Dierenbescherming ontstond een Europees burgerinitiatief ‘Stop de kooien’.

Met het welzijn van dieren die leven in de vee-industrie is het droevig gesteld. Ondertekenen van de petitie kan hier. Dit reizend varken stond al in Amsterdam, Den Haag, Haarlem, Eindhoven, Leiden en Utrecht. En nu dus in Delft. Van mij had de plek wat prominenter gemogen, bijvoorbeeld midden op de Beestenmarkt tussen de terrassen. Toepasselijk en met meer aandacht. Dus misbruik ik mijn blog voor een keer voor de goede zaak.

De kunst kan zwemmen

Het is in Firenze begonnen. Een straatkunstenaar die zich Blub noemt, maakt van beroemde schilderijen een grap door de afgebeelden een duikbril op te zetten en het portret onder water te situeren. Water staat voor het leven, is één van zijn motieven. De kunstwerken worden vaak op electriciteitskastjes geplakt. Zowel het Meisje met de Parel als Dante vond ik in Ravenna. Inmiddels manifesteert Blub zich ook in andere steden zoals Rome en Napels.

En zelfs zou Blub in Nederland zijn gesignaleerd. Voor mij de uitdaging zoveel mogelijk Blubs te vinden en te fotograferen. In Amsterdam, Den Haag en Utrecht kan ik op zoek gaan.

foto van internet

Bloggersvriendschap

We schrijven allemaal een blog. Sinds vorig jaar spréken we elkaar ook. We blijken wonderwel goed geïnformeerd te zijn over wat ons dagelijks bezig houdt en wisselen op zo’n bijeenkomst nog wat meer privé dingen uit. We lachen en praten. Geven en ontvangen kleine cadeautjes. Na afloop omarmen we elkaar en spreken af dat we volgend jaar weer samen komen. Ik vind het fantastisch een warme vriendschap te onderhouden met mensen die ik per toeval via het bloggen heb leren kennen. Ik zie jullie graag volgend jaar weer, blogvrienden. Van links naar rechts:

Ton van https://dekselsedingen.blogspot.com/

Marthy van https://heenenterugnaardeardeche.blogspot.com/

Jeanne van https://sjannesblog.com/

Bertie van https://bertiebo.blogspot.com/

Els van http://www.knutzels.nl/

Inge van https://schrijfselsvanmij.com

Woon-en geboortehuizen

Met de Paus heb ik niet veel en met zijn voorgangers al helemaal niks. Maar de enige Nederlandse Paus noemde zichzelf Adrianus. En met die náám heb ik wel wat. Die staat in het paspoort van de wijnboer.

Mijn oma hield van de schrijfster Ina Boudier Bakker. Dat zal de reden geweest zijn waarom ik als kind een boek van haar ook mooi vond. Jaren geleden herlas ik het en deed het daarna snel weg. Ik had in Utrecht wel de neiging even aan de voordeur van Ina te kloppen.

Tenslotte passeerden we het woonhuis van Pyke Koch. Over deze schilder in het genre van het magisch realisme valt veel te vertellen. Ik beperk me tot het feit dat hij onder meer geïnspireerd werd door de Italiaan Piero della Francesca.  En zo vervlocht ons Nederlandse en Italiaanse leven zich na een tentoonstelling over Caravaggio prachtig in elkaar.

Stadsmens

Hebben jullie nog een beetje door Utrecht rondgestruind? vroeg iemand me gisteren op Facebook na plaatsing van mijn dagelijkse blog. Ik kon haar geruststellen. Uiteraard, in zo’n leuke stad dwaal je nog graag een beetje verder na het museumbezoek. De Oude Gracht ligt om de hoek. Wat een prachtige panden, goed zichtbaar door de kale bomen.

 

Ik mag dan wel graag in de natuur zijn, ik voel me toch ook een stadsmens. Opvallend vonden we trouwens het aantal bijzondere huizen met een informatiebord op de gevel. Kom ik morgen op terug. Deze krijgen jullie alvast vandaag te zien. Zelfs zonder nadere toelichting, zó Utrecht.

Caravaggio

Rond 1600 was Rome het culturele centrum van de wereld.  Van heinde en verre bezochten kunstliefhebbers en kunstenaars de stad. Zo ook drie Utrechters, Gerard van Honthorst, Dirck van Baburen en Hendrick ter Brugghen. Zij lieten zich inspireren door Caravaggio die een revolutionaire vernieuwing in de schilderkunst teweegbracht met ongekend realisme en sterk licht-donker contrast. Nog tot 24 maart is in het Centraal Museum in Utrecht een prachtige tentoonstelling te zien waar twee werken van Caravaggio te bewonderen zijn en tientallen van zijn navolgers. Vooral die tien van Honthorst kunnen al een reden zijn om naar Utrecht af te reizen. In het kader van een cultureel uitstapje voor twee, was dit weer zeer geslaagd. Met dank aan mijn wijnboer die me hiermee verraste.

De uil in Caldese

De wijnboer kreeg deze week gezelschap van een vriend. Samen doen ze wat klussen in en om het huis. Ze vermaken zich wel, zie en hoor ik in onze dagelijkse contacten. In de wijngaard is inmiddels ook uileman op een hoge stam geplaatst. Omdat onze mannen een week met elkaar optrekken, besloten mijn nichtje en ik vandaag iets gezelligs te ondernemen. Dat werd halverwege onze woonplaatsen; een dagje Utrecht.

 

Ons leven lang gaan we al met elkaar om en naast nichtjes zijn we ook vriendinnen. Het bewijs dat we echt in de Domstad waren én een beetje klungelige selfie zijn voor ons het bewijs van een geslaagde dag.