
Het blijft één van mijn favoriete straten; de Trompetstraat. Autoloos maar vol met geveltuintjes, we passeren deze straat tijdens ons bruggenloopje. En ik laat jullie meteen even kennismaken met Willem de Reiger. Zijn naam kreeg ie omdat een vriendin mij vertelde dat haar man vroeger voor hun kinderen verhaaltjes verzon over Willem de Reiger en sindsdien heet voor haar elke reiger Willem. Onze buurtreiger dus ook. Deze lantarenpaal is een vaste stek van hem omdat bewoners op de eerste etage hem nog wel eens brood toewerpen. Hij zit hier overduidelijk te bedelen.

Wij hebben wat minder geduld dan Willem en vervolgen ons ommetje richting de Plantagebrug. Dat is een fiets- en voetgangersbrug waar de mensen over het algemeen een pas opzij zetten om elkaar passeerruimte te gunnen. En daar zijn we dan heel tevreden over. Zo lopen we, als we weinig tijd hebben voor een natuurwandelingetje, onze vaste route voor minstens de honderdste keer en het verveelt nooit.
