Gekraak, geknerp en geplof

Het gaf behoorlijk wat herrie toen er gistermiddag een ijsbreker door het kanaal voer. Een ijsbreker! Een auto van Rijkswaterstaat vergezelde het schip op de kant.

Vanmorgen maakten we een heuse sneeuwwandeling door het Abwoudse bos. Af en toe zakte ik tot mijn enkels in het witte tapijt. Ik had een Nordic Walking Pole meegenomen, dus dat liep met wat extra houvast. De foto maakte ik vlakbij ons huis toen de zon zo mooi op mijn geliefde treurwilg scheen.

Het geplop werd veroorzaakt door deze twee chocolade bommen. Gisteren bracht onze attente dochter deze twee versnaperingen. Na de wandeling vanmorgen overgoten we ze met stomend warme melk en daar plopten zomaar ineens ook mini marshmallows omhoog. Heerlijk.

Voor wie nog wil weten hoe de Thaise maaltijd gisteren was: voortreffelijk maar véél te veel. Bovendien een enorme berg aan plastic aanleverbakjes. Dus dat doen we een volgende keer anders, dan gaan er gewoon bakjes van ons zelf mee waar we het eten in laten doen. Dat er een volgende keer komt, is zeker al kan dat nog even duren. Voorlopig staat er nog een maaltje in de vriezer.

Eén keer nadenken

En de rest van de week nooit meer de vraag ‘wat zullen we vanavond eens eten?’. Ik maak elke vrijdag een weekmenu en stel aan de hand daarvan mijn boodschappenlijst samen. Op zaterdagochtend vroeg doet de wijnboer de boodschappen en klaar zijn we weer voor de komende week. In het pre-coronatijdperk ging dat stukken minder gestructureerd maar toen was boodschappen doen geen straf. Ik zit overigens niet muurvast aan mijn eigen lijstje hoor. Bij restjes improviseer ik de volgende dag en met wat basisspullen als uien, knoflook, eieren, kookroom en nog zo wat is er altijd wel wat smakelijks te bereiden. Deze week staat er ook weer eens een afhaal maaltijd ingepland. Bij een Thais- Cambodjaans restaurant om de hoek gaan we voor het eerst een drie gangenmenu halen. Dat scheelt kook-en nadenkwerk. Ik heb nu al trek.

Blijven zoeken

Het is een grauwe miezerdag en mijn enige uitstapje bij daglicht bestaat uit een bezoekje aan de grootgrutter. Camera mee want op zoek naar kleur. Mijn blik valt uiteindelijk op de stapel hardblauwe winkelmandjes. Het moet een raar gezicht zijn om vrouw met volle boodschappenkar een camera uit haar handtas te zien halen die daarna zoiets triviaals als winkelmandjes staat te fotograferen. Maar daar trek ik me niets van aan. Of toch? Eenmaal thuis blijkt er geen foto opgeslagen. Misschien een beetje schichtig bezig geweest? Ik probeer bij daglicht vlak voor het raam een groen glazen vaas te kieken maar het levert niets moois op. Dus neem ik mijn toevlucht tot een Thais plattelands tafereeltje van drie maanden geleden. Want kleurig moet het zijn, juist vandaag.

(kleur bekennen 26)