Koekje van eigen deeg

Welke oplossing zagen jullie om spullen op te bergen, vroeg Els voor haar  rubriek Stuur-een-foto. Het antwoord stond voor mijn neus. In dit kunstig vervaardigde doosje zaten vier paaseitjes opgeborgen. Het doosje was niet alleen zelf gevouwen maar ook bestempeld door de maakster.

Een cadeautje dat met zoveel liefde voor detail is gemaakt, wordt door mij zéér  gewaardeerd. De paaseitjes waren snel op. Want na een treinreis met oponthoud en gedraaf naar andere perrons plús een wandeling van station Delft naar huis, had ik het wel verdiend, vond ik. Een verse kop thee met een eitje. Een eitje van Els, de blogvriendin die ik zojuist ontmoet had!

Honds

De groenstrook langs het Rijn-Schiekanaal is ideaal voor het uitlaten van honden. Dat wordt dan ook veelvuldig gedaan. Aangezien ik gisteren een ander wandelingetje deed dan normaal, viel mij ineens dit bord op. Grappig plaatje en ook wel kenmerkend voor ons georganiseerde land waar elke vierkante meter zijn bestemming heeft. Er staat nog een bank voor vermoeide baasjes met daarnaast een bak om de poepzakken in weg te gooien. Opgeruimd staat netjes. Hoewel Renveld geen plaatsnaam is in de strikte zin van het woord, gaat er hierbij toch een link naar Els haar stuureenfoto-rubriek.

 

Een nieuw begin

Bijna twee jaar geleden stopte de rubriek stuur een foto. Els bedacht elke week een thema waar een bijassende foto gemaakt of gezocht kon worden.  Sinds afgelopen weekend kan er weer ingestuurd worden en doe ik weer graag mee. Het motto is toepasselijk bij een herstart en er zijn veel manieren waarop je opnieuw kunt beginnen. Dit gebouw in Bologna kan wel een opknapbeurt gebruiken. Er staan wat hekken omheen, maar dat zegt nog niets. Die kunnen ook neergezet zijn om passanten te behoeden voor vallende onderdelen. We zullen het niet weten maar de wetenschap altijd opnieuw te kunnen beginnen vind ik een mooie gedachte, zo op de eerste dag van de week.

Assisi

Omdat ik op maandag graag een archieffoto plaats, scrolde ik maar weer eens door mijn bestanden. Daar kwam ik deze telefonerende pater tegen. Hij zit op een bankje vlak vóór de beelden die de ouders van de heilige Franciscus voorstellen. Twee werelden in groot contrast. Dat zou toch zomaar de opdracht van stuureenfoto kunnen zijn? En wat te denken van het verschil tussen Nederland en Italië? Om over het weer nog maar te zwijgen.

Niet over rozen

Zoals je in het dagelijks leven buren begroet en soms een praatje met elkaar maakt, zo gaat dat in blogland ook. Je leest eens bij elkaar, voelt herkenning, raakt geïnspireerd en je maakt contact. De vrouw die de rubriek stuureenfoto bedacht, maakt momenteel heftige tijden mee wat haar gezondheid betreft. Ik heb haar beloofd vandaag aan haar te denken. En hoewel ze niet in staat is dit bericht nu te lezen, is dit bloemetje voor haar. Je hebt het ergste achter de rug, Els. Van nu af aan kan het alleen maar beter gaan.

Gezegde

Bij welk spreekwoord of gezegde heb jij een foto? Voor stuureenfoto wil ik altijd een nog niet gepubliceerde archieffoto gebruiken. Dus dat was even zoeken geblazen. Ik kwam tenslotte uit bij ‘Gekken en dwazen schrijven op muren en glazen’. Hier een bekraste muur uit Gubbio. In de Via Felice Cavalotti om precies te zijn. In feite is hier ingekerfd en dat vind ik zo mogelijk nog erger. Ik hou niet van geklad op andermans muren. Hoewel kleurrijke graffiti soms artistiek kan zijn, blijf ik rechtlijnig zeggen dat iedereen van andermans spullen af moet blijven. Daar zijn weer een heleboel tenzij’s bij te bedenken maar daar gaat het hier even niet over.

Jemoettochwat

LAangezien ik vandaag wel wat anders te doen heb en de stuureenfoto-rubriek pauze heeft, maak ik me er een keer vanaf met ‘zomaar’ een archieffoto. Onlangs in Zierikzee gemaakt. En omdat de man hier ter plaatse nogal lang is en Le Noble heet, kon ik dit straatnaambord natuurlijk niet voorbij lopen zonder er een foto van te maken. Hij mag dan nog zo’n sjieke achternaam hebben, in zijn Haagse jeugdjaren werd hij vaak Lange genoemd. Of Nobel.

Wirwar

Wat een prettig woord. Nou nog eens kijken of ik daar een toepasselijke foto bij kan vinden. Toen ik in februari in Loon op Zand bij een lieve vriendin op bezoek ging en ik voor mijn blog zo kleurig mogelijke foto’s wilde maken, zag ik deze carnavalsresten tussen het gevallen blad op straat liggen. Uiteindelijk plaatste ik die dag een andere foto, maar deze bewaarde ik stomtoevallig. Voor stuureenfoto trek in hem alsnog uit mijn archief.

Fietsen

Op zoek naar een foto met één of meerdere fietsen, trof ik deze in mijn onvolprezen archief. Je zou er acuut heimwee naar de zomer van krijgen. Gemaakt op 22 augustus dit jaar. Een fiets die gestald staat op de brug van een gracht is nogal een obligaat beeld, schreef ik toen. Maar voor de rubriek ‘stuureenfoto’ is ie zo dicht bij huis wel leuk. Deze brug passeer ik altijd als ik naar de Choorstraat ga. Daar is een kleine AH, een prima fruit- en groentenwinkel en sinds kort ook weer een goede kaasboer. En aan het eind van de straat, niet onbelangrijk, een ruim gesorteerde boekhandel.

Hout

Waar kwam jij hout tegen? Dat is de vraag van stuureenfoto. Toevallig heb ik de afgelopen week al twee keer flink veel hout op mijn blog geplaatst (hier en hier) maar de uitdaging is te leuk en dus ben ik mijn archief ingedoken. Daar kwam ik ze tegen, de in Umbrisch grijs geschilderde luiken van ons Italiaanse huis. Het is een voorjaarsfoto met de witte regen volop in bloei. Om de belofte van de volgende lente wat kracht bij te zetten, stopte ik vanmorgen alvast wat bollen in de grond. En, profiterend van de zon die vandaag weer volop schijnt, werd het schilderwerk van de keukenluiken nog wat bijgewerkt.