Mensen en spullen

De feestelijkheden in Gubbio gaan nog even door. Gisteren was er een concert maar dat lazen we vandaag pas dus dat hebben we gemist. Vandaag was de weekmarkt uitgebreid met diverse sjieke kramen. Maar ook met goedkope kleding, veel snoepgoed en andere zooi. Ik ben dol op markten en noemde het een walhalla. Waarop de wijnboer zei dat hij het meer de hel vond.

Deze dames maakten hun keuze bij een wat degelijker schoenenkraam. Rieten en handgemaakte meubels en manden kunnen altijd op mijn aandacht rekenen. En kijk eens wie ik ook weer tegenkwam? Ze was vermomd in een zijde kaftan maar ik heb haar uiteraard links laten hangen.

Dit jongentje mocht van zijn oma drie vissen uitzoeken. Hij zal er goed voor gaan zorgen zei hij tegen de koopman met het schepnetje. Ik hoop maar dat het geen teleurstelling wordt en de goudvissen via de wc-pot uiteindelijk op dramatische wijze afgevoerd worden.

Niet nat

We deden het vandaag beter dan gisteren want we maakten een ommetje voordat het begon te regenen. Ik loop niet graag in de regen en dat heeft eigenlijk een suffe oorzaak: mijn haar! Zelfs onder een paraplu of capuchon zakt het als een plumpudding in en kan ik het opnieuw gaan föhnen. Ik herinner me hoe ik als kind natregende en dat mijn moeder mij en mijn jas dan zorgvuldig met een handdoek droogdepte. Drijfnatte schoenen werden met kranten volgepropt om ze in model te laten opdrogen. Later kwamen er poncho’s en regenpakken. En nu ontwijk ik regenbuien meestal omdat ik zelf mijn dagritme kan bepalen. Een luxe die ik nog steeds zeer waardeer. En hoewel de foto’s misschien anders doen vermoeden… ik maakte ze vandaag. Ook de herfst kan ik ontwijken als ik een beetje mijn best doe.

Zwart en blauw

Vandaag bracht ik mijn zwarte laarzen naar de schoenmaker. Hoewel ze meer dan tien jaar oud zijn, zijn ze het waard nogmaals verzoold te worden. Toen ik ze kocht, schrok ik van de prijs van bijna tweehonderd euro. Inmiddels wóón ik in die laarzen en stapte er mee rond tijdens stedentrips in New York en Istanbul. Een teken dat ze heerlijk dragen. Dus gaan mijn laarzen nog een ronde mee. Tijdens mijn loopje door de stad op mijn Ecco-schoenen, alweer zo’n goede aanschaf, zag ik Delfts blauw. Ook heerlijk.

Het succes van de minibieb

Om te beginnen hou ik van het woord minibieb. Een goed bekkende Nederlandse samenstelling die precies zegt wat het is. Hier in Delft zijn er best veel. Zelfs een oud konijnenhok is geschikt gemaakt. Alleen moet je hier op de hurken om een boek te kiezen.

Ik maak vaak gebruik van een minibieb en lees daardoor regelmatig verrassende boeken. Zo nam ik dit boek mee, de titel sprak me direct aan, dat snappen jullie wel. De naam van de auteur zei me niets maar dat ligt aan mij. Ik ben niet zo bekend met de Skandinavische schrijvers. Maar dat gaat veranderen na dit boek. Wat een pracht roman van een waanzinnig goede schrijver. Hij schreef ook de Wallander-serie. Nooit gezien, wel over gehoord.

• 

• 

In Italië kom ik sporadisch een minibieb tegen, maar zie ik er één dan neem ik een kijkje. En dat valt eerlijk gezegd nogal eens tegen.

Bloesjes

Het blijft een attractie voor veel mensen; de markt van Gubbio. Vooral vrouwen vinden het leuk om langs alle kleding-en schoenenkramen te lopen. Zelf heb ik zo mijn favorieten en bij mijn Marokkaans-Italiaanse vriendin slaagde ik vandaag voor twee linnen bloesjes waar ik al een tijd naar op zoek was. Mijn schoonzusje ging met tassen vol naar huis en de wijnboer en zijn broer kochten elk een sportief vest. Omdat mijn loopvermogen, of beter gezegd mijn slentervermogen, niet al te groot is, zeeg ik neer op een schaduwrijke plek.  Omringd door aankopen. Ik hoef niet zo nodig op de foto maar het was vast een herkenbaar beeld voor velen geweest.