Mijn leven als mens

Het ene boek maakt meer indruk dan het andere. Ik wissel ook graag af; makkelijke weglezers, romans, nonfictie en ook nog wel eens kinderboeken. Veel blijft er niet van hangen maar er zijn boeken die dat wel doen. Op mijn mobieltje heb ik een lijst van aanbevolen boeken die ik dan heb opgepikt bij diverse buurbloggers of uit de boekenbijlage van de krant. Samen met mijn dochter deel ik een KOBO-abonnement voor onze e-readers en geef ik haar mijn lijst door. Kort daarna heb ik dan weer een digitale stapel boeken klaarliggen. Heerlijk.

Dit waren twee boeken die de laatste tijd wél bleven hangen. De verhalen over de Tweede Wereld Oorlog zijn nog steeds niet allemaal verteld en Wij waren de gelukkigen van Georgia Hunter boeide me zeer. Joke van Leeuwen speelt het klaar om in Mijn leven als mens iemand die zojuist is overleden een geloofwaardig verhaal te laten vertellen. Haar verdriet was te groot voor zijn omhelzing is een zin uit dit boek. Als je zó kunt schrijven dan heb je me. Wie me deze boeken hebben aanbevolen, weet ik werkelijk niet meer maar ik beleefde vele uren leesplezier. Al besef ik dat plezier wat vreemd klinkt in de context van deze boeken.

Lezen

Gedurende de treinreis naar Puglia las ik De ommegang. Een dikke pil van meer dan zeshonderd bladzijden en boeiend vanaf de eerste. Ik lees graag Nederlandse literatuur zeker als dat een roman is in een historische context. En dit was er weer zo een waar ik van genoten heb.  ‘In de vroege lente van 1415, op de stoffige wegen van Italië, heeft de ambitieuze heelmeester en architect Isidorus van Rillington een ontmoeting die zijn leven totaal verandert’, zegt Google Books. Omdat de Middeleeuwen hier nog tastbaar aanwezig zijn, was het niet moeilijk om in gedachten mee te reizen met de hoofdpersoon. Maar alle diepere lagen in dit boek maken het pas echt prachtig. Jan van Aken, van hem wil ik wel meer gaan lezen.