Zo’n echte Italiaanse familie-zondag

Voor de zondagse pranzo reden we vandaag naar Le Marche. Daar woont mijn nicht met haar man. We brachten de kratten terug waarin vorige week rode druiven aangeleverd waren. Maar het ging natuurlijk niet zozeer om die kratten. Het ging om een gezellige familie bijeenkomst omdat ook haar broer, mijn neef dus, met zijn vrouw daar een week logeren. Wij namen alvast een eerste fles net geperste wijn mee die geproefd kon worden. De meningen over de smaak liepen een uiteen. Mijn wijnboer is vooralsnog tevreden en denkt dat het uiteindelijk een zeer acceptabele wijn kan worden.

We schoven om de gastvrije tafel en werden getrakteerd op een heerlijke herfstige maaltijd met onder andere een stoofschotel van wild zwijn. Dat smaakte ons heerlijk en voelde een beetje als genoegdoening voor de zwijnenstal die aangericht was in onze wijngaard. Daarna kwamen de familieverhalen los en zongen we nostalgische liederen zowel uit het Italiaanse repertoire als uit de familie.

We maakten een klein rondje over het erf, zagen de moestuin, bewonderden nieuwe schuren, controleerden de olijvenoogst en maakten dat we snel weer het warme huis ingingen want mensenlief, wat is het fris momenteel. Daar stond de koffie voor ons klaar en kregen we nog een mandje met moestuinoogst mee toen we ons los moesten scheuren van alle gezelligheid en op huis aan reden.

Huize weltevree

Vandaag opnieuw de druif in de hoofdrol. Was het vorige week de witte, nu kon de rode geplukt worden. Ook deze maal werden de druiven van onze vrienden en onze oogst samen gevoegd. Een blije wijnboer laat hier even een mooie tros van eigen bodem zien.

Grote verschil met vorige week is dat er toen een aardig plukploegje bijeen was. Vandaag deden we de hele pluk op beide locaties met z’n tweetjes en dat was pittig. Maar de voldoening is enorm en in huis geurt het als in een ouderwetse slijterij. Desnoods gaan we om negen uur naar bed. Zolang we op de achtergrond het geborrel en gepruttel van de gistende witte wijn horen, heerst hier grote tevredenheid.

Pluk 1

O,o, wat is het toch leuk om druiven te plukken. En het was nog niet eens in onze eigen wijngaard. Bij vrienden waren de witte druiven plukrijp. Twee jaar geleden waren we er ook bij. Vorig jaar was er vanwege de slechte zomer, bij hen en ons niets te oogsten. Gelukkig hebben we dit jaar veel zon gehad en stonden we vanmorgen we met z’n vieren in gepaste vreugde maar liefst driehonderdveertig kilo witte druiven te plukken. Onze gezamenlijke rode druiven zullen, als het allemaal meezit, begin oktober in de kratten terecht komen. We schatten en hopen dan nog eens honderdvijftig kilo te plukken. Reken er maar op dat er blogjes met Pluk 2 en Pluk 3 zullen volgen.