Er komt waarschijnlijk een einde aan de Delftsblauwe inrichting van deze vensterbank. Met een zekere regelmaat fotografeerde ik dit raam omdat er altijd blauw-wit aardewerk te zien is.
Gelukkig trof ik elders in Delft deze raampartij aan. Geen aardewerk maar plastic en erg leuk gedaan, vind ik. Ja, jullie hebben het goed begrepen, we zijn terug in Delft maar niet voor lang. Vanaf morgen hoop ik de draad weer op te pakken Caldese.
Een tra-la-la-gordijntje, onleesbare geworden folder, een stenen vogeltje en een geknakte nepbloem. Bij het opschonen van diverse archiefmapjes kwam ik verschillende ramen tegen. Dit soort plaatjes vallen in de categorie: fotograferen zonder doel, gewoon voor de lol. Net zoals ik dat doe bij wasjes en fietsen.
In Duitsland zag ik deze luiken die uit elkaar vallen als ze gesloten worden.
In Italië een stevig rolluik met kunstzonnebloemen en een nep slinger groen.
Deze laatste uit mijn mapje is, net als de bovenste, een Delfts raam. In dit blauwe raamkozijn staat altijd decoratie in Delfts of zo je wilt Chinees Blauw. Gisteren bleek er wat veranderd te zijn. Ik durfde er niet recht voor te gaan staan, want één gordijn was opzij geschoven. Ik denk dat de decoratie nog niet klaar was.
Hij stond daar maar in de regen. Net als de meerkoeten verplaatste hij zich telkens met kleine pasjes. Toen ik het raam opende om deze foto’s te maken, hoorde ik hem ook praten. Soms ondersteunde hij zijn ‘gesprek’ met weidse armgebaren, waarbij telkens wat inhoud uit het blikje dat ie in zijn hand had, in het rond vloog. De meerkoeten trokken zich daar niets van aan en scharrelden gewoon verder. Ik sloot mijn raam weer.
‘Hier geen rijwielen plaatsen’, staat er op het rode bordje in deze vensterbank. Het kozijn is in slechte staat en een dergelijk verzoek verwacht ik eerder bij een strak in de lak zittend raam.
Nog een bijzondere vensterbank vanwege de kindersokken die er netjes uitgestald zijn. Ik vind gevonden voorwerpen sowieso aandoenlijk want weinig kans dat ze ooit weer bij de rechtmatige eigenaar terug komen.
Dit raam ( klik) sierde al eerder mijn blog. De decoratie is anders, de kleuren hetzelfde. Ja mensen, spannender wordt het niet vandaag.
Zomaar een voordeur en zomaar een raamkozijn. Gefotografeerd in mijn eigen straat. En denk nou niet dat het een en al deftigheid hier is. Het zijn tamelijk onopvallende huizen in een eenvoudige rij. Dat de bewoners er evengoed werk van maken, pleziert me. Ik ben- dat hebben jullie inmiddels al lang door als je me een beetje volgt- een echte huizenkijker. Het liefst ook een binnengluuder. Die onderste foto, hè. Een Ikea gordijn en een Delftsblauwe vaas. Het gordijn hangt scheef en de vaas helt ook behoorlijk. Dan is het binnen vast heel scheluw. Krakende vloer en slecht sluitende keukenkastjes. Ik hoef niet eens naar binnen om dit soort conclusies te trekken.
Wonen in Caldese (Italië) 