Achter gesloten ramen

Ons wandelingetje naar het Prinsenkwartier begon met een verwachte onverwachte ontmoeting. Dat zit zo. Twee straten bij ons vandaan woont Hermieneke. Zij reageert nogal eens op mijn blog en ik ook op het hare. Maar we hadden elkaar nog nooit ontmoet. Vanmiddag botsten we bijna tegen elkaar op bij ons voor de deur. Dat dit een keer zou gebeuren was volstrekt logisch maar wel onverwacht. Je kent elkaar niet en tóch weer wel. Heel leuk zo’n ontmoeting.

We waren op weg naar de tentoonstelling Behind Closed Windows. Dat viel eerlijk gezegd een beetje tegen. Virtueel is dit project van de TU Delft interessanter (klik) om te volgen, dan stap je achter elk raam een speciale expositie in met nogal wetenschappelijke onderwerpen. Dat laatste is ook logisch maar minder aan mij besteed. Enfin, we hadden een doel, een leuke ontmoeting, ik had blogstof en we zagen het laatste sneeuwhoopje op een verder vrijwel verlaten Prinsenhof.

Cadeau

Voor zijn verjaardag had de jeugdvriend van de wijnboer nog een cadeautje tegoed. Dat werd iets cultureels en iets smakelijks. In het voortreffelijk Italiaans restaurant il Peperoncino in Delft, deelden de vrienden na het eten hun dessert. Is dat niet zoet? Vóór die tijd bezochten we met z’n vieren de tentoonstelling van Pieter de Hooch in het Museum Prinsenhof. Deze tijdgenoot van Vermeer legde zich vooral toe op het schilderen van binnenplaatsen en doorkijkjes. Vanuit de hele wereld is er werk van hem naar Delft gebracht.

Zoals dat tegenwoordig heel vaak gaat, was ook de entourage en uitleg over zijn leven en werk mooi en beeldend gedaan. Zelfs de museumwinkel en het restaurant zijn, vanwege het groot aantal verwachte bezoekers, verplaatst. Ik vind dat een hele verbetering. We moesten ondanks onze museumkaart nog wel vijf euro bijbetalen. Maar ja, er waren dan ook kosten nog moeite gespaard.

Tentoonstelling duurt nog tot 16 februari 2020. 

Willem de Zwijger

Hoe het in onze gezamenlijk digitale agenda is gekomen, weten we niet meer.  Maar feit is dat we bij ons eerste kop koffie lazen dat Willem van Oranje vandaag 434 jaar geleden is dood geschoten in Delft en voor eeuwig zijn bijnaam eer aan doet.  Toen we vrijdag met vrienden door de stad liepen, wezen zij ons op deze tekst op de gevel van de Stadsbakkerij de Diamanten Ring.

De moordenaar van onze Vader de Vaderlands sliep in wat destijds nog herberg was, de nacht voorafgaand aan de moord. En dat allemaal hier om de hoek, hè. Het praalgraf van Willem is in de Nieuwe Kerk op de Markt. Een afgietsel daarvan vind je in Museum Prinsenhof waar ik een tijd geleden de bovenste foto maakte.

Alva

We weten het wel, hè, dat hij op 1 april Den Briel verloor en we daarom vandaag nog steeds grappen uithalen. Maar die grappen duiken op 1 april in veel landen op en hebben met deze historische Nederlands-Spaanse gebeurtenis niet veel van doen. Hoe dan ook, wie een ander vandaag een beetje voor de gek wil houden, moet dat vooral doen. Ik heb er zelf een handje van en mijn slachtoffer trapt er meestal in en lacht dan als een boer met kiespijn. En dát vind ik dan weer leuk.  Dan nog even wat toeristisch: morgen zijn in Delft Levende Etalages te zien. Samen met een bezoek aan het Museum Prinsenhof waar ik Alva tegenkwam, nog een reden voor een dagje Delft.

Vermeer komt thuis

Het was handiger geweest als we morgen met z’n viertjes door Delft hadden gescharreld, want dan was het Straatje van Vermeer weer thuis. Vanaf morgen tot 17 juli hangt dit beroemde schilderij in museum het Prinsenhof hier in Delft. Nu behielpen we ons met daadwerkelijk door het straatje lopen. Vrienden, die ook familie zijn, waren een dagje in Delft. We lunchten, kregen enorm de slappe lach en deden ook even de markt. Daar had een handelaar zijn bezems zó uitgestald, dat het lijkt alsof ze boven het Stadhuis uit torenen. Er is eigenlijk weinig voor nodig om met elkaar een leuke dag te hebben. Gewoon in elkaars gezelschap zijn, daar gaat het ons om.

Het straatje van Vermeer

Nee, erg spectaculair oogt het niet. Vlamingstraat 40-42, hier twee huizenblokken verderop, blijkt de exacte locatie te zijn van het wereldberoemde schilderij. Niet alleen de Delftse kranten hebben aandacht besteed aan deze recente ontdekking, ook de landelijke pers bemoeide zich er een aantal weken geleden uitvoerig mee. 2016 is in Delft uitgeroepen tot het Vermeerjaar. De tentoonstelling ‘Vermeer komt thuis’ is van 25 maart tot en met 17 juli te zien in het Prinsenhof Museum. Het ‘straatje’ dat nu nog in het Rijksmuseum hangt, komt dan naar Delft. Een extra goede reden om deze mooie stad het komende voorjaar of zomer te bezoeken.