Een week geleden

Vorige week wilden we tijdens de Open Monumentendag ook graag het clubhuis van Roeivereniging De Delftsche Sport bezoeken. Daar was immers gedurende lange tijd naar een oplossing gezocht (en gevonden) voor de bijna instortende tunnel die in oude stadswal ligt en waardoor wij een jaar lang nogal ingewikkeld de stad uit moesten rijden. Hoewel men vanwege onderlinge wedstrijden niet meedeed aan de Open Monumentendag mochten we wel even kijken.

En dat viel eigenlijk nogal tegen. Ik had gehoopt het originele gewelf te zien waar óverheen een betonconstructie gemaakt zou zijn, maar die is er dus onder gemaakt. Het gewelf ligt daardoor onder de straatstenen verstopt en de roeiers moeten door deze betonnen tunnel de boten uit de stalling halen.

Ach, we hebben gezien waar we zo benieuwd naar waren en hebben ook de wetenschap dat er zorgvuldig is gehandeld. Ik vond het toch aardig dit nog even te delen, al heeft het niks met Italië te maken. Hier zijn we volop bezig met de voorbereiding van de druivenoogst. Daar kom ik zeker nog op terug.

Verleden en toekomst

Na bijna honderd jaar in grote rust en vrede gewoond te hebben in ’t Clooster van sint Clara, werden de zusters door de beeldenstorm in 1566 verdreven en ontstond op deze plek een pakhhuis van salpeter. De opslag van buskruit leidt uiteindelijk in 1654 tot de ‘donderslag ‘ waarbij een groot deel van Delft afbrandde en honderden doden vielen, waaronder de schilder Fabritius. Dankzij collectes in de steden van Holland kon men snel aan wederopbouw beginnen en uiteindelijk verrijst op de oude plek van het klooster een artillerie magazijn van de Staten van Holland en West Friesland.

Zoals het met oude gebouwen gaat, kreeg dit complex daarna nog meerdere bestemmingen, van kazerne tot legerdepot. Sinds maart 2018 is het een bedrijfsverzamelgebouw, genaamd Buccaneer. Jonge bedrijven ontwikkelen hier technologie voor de energiesector; alles staat in het teken van de energietransitie. Zo is er een bedrijf dat door middel van drones turbine onderhoud kan plegen zonder dat de windmolen stil moet worden gelegd. Ook aan het duurzame transport per Hyperloop wordt hier succesvol gewerkt.

Wij werden op deze Open Monumentendag rondgeleid door iemand die vanaf het begin nauw betrokken was bij de laatste grote verbouwing van dit complex aan de Paardenmarkt vanwege zijn grote historische kennis van dit gebied. Het is prachtig dat verleden en toekomst hier samenkomen en we waren blij de kans te hebben gehad een kijkje te nemen in dit gebouw waar we dagelijks voorbij wandelen.

Tijdreizen

Hier in Delft moeten we het hebben van traplopen en wandelen als het om onze beweging gaat. Gisteravond maakten we na het eten een ommetje omdat daar eerder op de dag geen gelegenheid voor geweest was. Tussen de woonarken op de Kantoorgracht piepen een paar heel kleine grachtenhuisjes door.

De Sint Huybrechtstoren hopen we binnenkort nog eens van binnen te bekijken tijdens de Open Monumentendag. Ik ben geïnteresseerd in de tunnel die onder de straat loopt, die deel uitmaakt van de middeleeuwse stadsomwalling van Delft en recent gerestaureerd is.

Deze rij huizen is weer van een geheel andere bouwperiode en doen mij stads en typisch Nederlands aan. De variatie in huizen en gebouwen maakten van dit kleine wandelingetje toch een afwisselend rondje door de tijd.

Slaoliestijl

Eind negentiende eeuw richtte Jacques van Marken de Nederlandse Gist en Spiritus Fabriek in Delft op. Samen met zijn vrouw Agneta liet hij bovendien een tuindorp bouwen met 78 arbeiderswoningen. Ook een wekelijkse nieuwsbrief voor de arbeiders was destijds een unicum en een voorbeeld van hun sociale beleid.

Tijdens de Open Monumentendag waren we in de gelegenheid het oude hoofdkantoor, dat inmiddels een Rijksmonument is, te bezichtigen. Sinds 2005 is het gebouw niet meer in gebruik en de fabriek werd onderdeel van DSM. Naast gist en spiritus werd de fabriek ook beroemd met de productie van penicilline, de Calvé pindakaas en de slaolie. Voor dit laatste werd de kunstenaar Jan Toorop ingeschakeld die een beroemd geworden affiche ontwierp.

Monumentendag

Als er op de waterput 1735 staat, dan kun je wel spreken van een klein monument. 

Deze oude schouw is fraai betegeld. Eigenlijk jammer dat er een gaskachel staat en zonder de pioenrozen in de kolenkit had ik het mooier gevonden. Maar feit was wel, dat we in een monumentale boerderij logeerden vorige week.

En nu vandaag, op de Nederlandse Open Monumentendag, laat ik met graagte nog even dit fraais zien. Iedereen in NL gaat toch vandaag of morgen wel op bezoek in één van de meer dan 4000 opgestelde historische gebouwen? Klik hier voor meer informatie. Mijn Australische zwager kreeg in elk geval geen genoeg van al dit historische erfgoed.