Een goede start

Eindelijk kunnen we gebruik maken van deze kalender die al een tijdje op ons lag te wachten. Een nieuw fris jaar, een hoopvol jaar ook. Aan alle kanten vliegen de goede wensen me om de oren. Ik heb zo het idee dat ik op alle moderne én ouderwetse media die tot mijn beschikking staan, wensen heb ontvangen, geretourneerd of zelf begonnen ben. Iedereen daarvoor mijn dank en nu sluiten we dat weer af, hè?

Hoe luid jij de eerste dag van het nieuwe jaar in, vraagt de kalender aan mij. Nou, met een kort afstandbezoek aan kinderen en kleinkinderen, met het avondmaal bij mijn leuke moeder en…met het opeten van de allerlaatste oliebollen.

De eerste dag

Door de afstand en het sombere weer zijn ze nauwelijks te onderscheiden, maar ze staan er

Aan de overkant van het water maakt een gezin de straat weer schoon. Met lange bezems en stoffer en blik worden de vuurwerkresten bijeengebracht en afgevoerd. Wij zaten samen met een zus en zwager gisteravond eerste rang toen het afgestoken werd. Ondanks het ietwat mistige weer, was hier veel te zien en te genieten.

Nu nemen we bij een cappu de laatste oliebol en ik bekijk mijn blogstatistieken van het aflopen jaar. Ik voel me altijd behoorlijk gevleid dat zoveel mensen de moeite nemen hier mijn stukjes te lezen. Ik krijg dit jaar zelfs 366 keer de kans om lezers te begroeten. Als jullie blijven lezen dan blijf ik schrijven. Kijk… tóch een goed voornemen.

Illustratie uit het NRC

Kaal

En dan is het 2 januari geworden en gaan we weer over tot de orde van de dag. Een gewone woensdag. De slingers en ballen en lichtjes en krans; ik heb ze weer opgeruimd. Bij de koffie nemen we de laatste oliebol. Voorlopig geen lekkere liflafjes meer maar degelijke en gezonde maaltijden. De prachtig versierde deuren kwam ik maandagmiddag tegen tijdens een rondje Delft. Mooi hè? De onderste is onze eigen voordeur. Wás onze eigen voordeur. Want inmiddels is die ook weer kaal.

Tradities

In het gezin van onze zoon en schoondochter zingen ze aan het ontbijt op nieuwjaarsmorgen luidkeels het Happy Newyear van Abba. Dat weet ik pas sinds vandaag en dat vind ik enorm geinig. Dat een kind zich dat later altijd herinnert en bij het horen van dit lied in gedachten ook weer even aan die ontbijttafel zit. Zelf nemen we de laatste oliebol bij de koffie terwijl het nieuwjaarsconcert in Wenen op TV is. Straks gaan we naar de nieuwjaarsborrel die in onze familie beurtelings bij de een of ander gehouden wordt. Drank en restjes zelf meenemen is het devies. Tradities zijn meestal leuk om in stand te houden. En als ze dat niet meer zijn, begin je gewoon een nieuwe. Ja, ik hou er wel van. De kouweneuzenwandeling die we tussentijds maakten, hoort er zeker ook bij.