Uitgebreide familie Meerkoet

In het voorjaar heb ik tamelijk intensief het wel en wee gevolgd bij de familie Meerkoet. Eieren, aantal jongen, lege nesten; alles hield ik bij in een klein boekje dat als titel had Natuur voor Binnenblijvers. Tijdens die eerste lockdown-periode maakten, wij net als de rest van Nederland, op gezette tijden een ommetje door de buurt.

Als ik zo de Meerkoeten bezie was het voor hen een vruchtbaar jaar. Of dat andere jaren ook zo is, weet ik niet want ik hield het nooit bij. Van alle watervogels hier voor de deur zijn de meerkoeten onze favoriet. Meeuwen zijn brutale schreeuwers, reigers zijn het ene moment nerveuze fladderaars, dan weer zoutpilaren en de nijlganzen zijn hoog op de poten staande bemoeiallen. Deze kolonie Meerkoeten bestaat uit minstens twintig leden. Ze scharrelen in het gras en komt er een hond aan, dan huppen ze het water in. Het is nu genoteerd in mijn boekje en op mijn blog. Voor wat het waard is.

In een vreemd park

Het mooie weer joeg ons bijtijds naar buiten. Per toeval kwamen we in het Wilhelminapark in Rijswijk terecht omdat we daar in de buurt een kledingcontainer wisten te staan waar we het nodige hebben ingekieperd. Het is toch bijzonder verrassend om tussen snelwegen, woonwijken en torenflats een fraai aangelegd groengebied aan te treffen. De flat is op het parkeerterrein nog te zien maar toen we verder liepen, greep het groen meer en meer om zich heen.

Net als in de Delftse Hout was ook hier een kunstmatig strandje met zwemvijver. Leden van de grote familie Nijlgans hebben in dit jaargetijde de oevers in gebruik. Zij poedelden en wasten zich terwijl wij, zittend in het zonnetje, toekeken. Voor hen en ons begon de dag uitstekend.

Wild in de grachten

In de gracht van het Rietveld staan twee eendenkorven. Bijzonder toch? Wat doen ze daar en hoe komen ze er ? Het blijkt dat de Belangenvereniging Binnenstad Noord, waar wij ook lid van zijn, de korven heeft geplaatst om wilde eenden ter wille te zijn. Dat was me dus even ontgaan.

De meerkoet en de nijlgans schijnen de overhand te hebben in de Delftse wateren. Samen met de stads ecoloog ontstond het plan voor plaatsing van de korven. Ik zag er een kuifeend, die waarschijnlijk in de korf woont. De jonge zwaan valt denk ik niet in de categorie die beschermd dient te worden. Ik ga het toch eens in de gaten houden en gooi desnoods de route van mijn dagelijkse wandeling om.

Het leven langs de waterkant

Er zijn herriemakers en rustiger types die uren op wacht staan. De nijlganzen en de reigers zijn in voortdurend gevecht om de beste plek aan de waterkant.

Tevreden hondenbezitters zie je hier ook voorturend. En ik zie ze bukken om op te ruimen wat de honden op hun ronde vooral ook komen doen. Van dat opruimen word ik dan heel tevreden.

Rustige genieters op hun bootje. Zodra je van die oude veilingboten ziet, staan er meestal kratten bier en drinkende mensen op en hoor je harde muziek.

Rommelmakers. Hou je altijd. Afvalbak op nog geen meter afstand.

Fietsende gezinnen en gezelschappen, soms noodgedwongen met een paraplu in de hand. Maar meestal rustig voorbij peddelend.

Al met al hebben wij het levendigste uitzicht dat je maar bedenken kunt.

Positief of negatief

We moeten hier in NL iets meer ons best doen om in beweging te zijn. Dus doen we weer ons dagelijks rondje tussen de twee bruggen. Meestal ’s avonds. Er is weer van alles te zien.

Dat briefje hangt bij deze tuinset. Zo gammel als wat. De gedachte dat iemand het nog kan gebruiken is wel sympathiek maar je kunt ook zeggen dat de eigenaar geen zin had om het af te voeren. Laat ik maar van het eerste uitgaan.

We kwamen de familie Nijlgans tegen. Alle acht jongen zijn nog in leven. Of dat zo gunstig is, valt ook nog maar te bezien. Zo zie je maar wat een dilemma’s wij hebben te bespreken tijdens onze korte ronde.

 

 

Nog meer familieverhalen

Ben maar eens even langs gegaan bij de buren. De familie Nijlgans is nog steeds bij elkaar. Pa en Ma zorgen samen voor de jongen tot ze zelfstandig zijn. Ik berichtte al eerder over deze familie. Toen waren de jonkies nog met z’n zessen en vormden aandoenlijke donsjes. Nu zijn er nog vijf en ze zien eruit als een stel pubers.

Ze hebben slungelige poten en het verenkleed is nog wat slordig maar begint al aardig op dat van een volwassene te lijken. Overigens merkte ik wel direct de nadelen van hun aanwezigheid. Je komt niet met schone schoenzolen thuis als je bij ze op bezoek bent geweest.

Formatiezwemmen

Mijn dag is pas goed als ik de familie Nijlgans weer zie en ik zes jonkies heb geteld. Twee dagen geleden zag ik moeder gakkend langs de waterkant gaan met vier bibberende kleintjes op de wal. Pa gans stond en eind verderop met zijn vleugels te klapwieken. Een reiger aan de overkant deed net of hij dat niet zag. Ik vreesde het ergste voor twee donsdingetjes. In het volle besef dat de natuur wreed is en pa en ma Nijlgangs niet voor niets zés jongen krijgen, was ik toch erg blij de familie vandaag weer op volle sterkte te zien.