Voor de zevende keer

Mijn taak bestond uit het weghalen van de beschermzakjes waarna de wijnboer er achteraan kwam met de kniptang, de trossen inspecteerde om ze daarna behoedzaam in de bak te laten vallen. Op de bovenste foto zijn het een beetje armentierige trosjes maar het licht scheen er zo mooi doorheen. Kijk, deze ziet er beter uit.

Nog nooit eerder hebben we zo vroeg in het jaar de rode druiven geoogst. Maar gisteren was het dus zover. Nog niet eerder ook hadden we zovéél, ongeveer zestig kilo. En werd nog eens met zo’n zelfde hoeveelheid aangevuld uit de oogst van M&M, onze nicht en haar Italiaanse man die hier op een uurtje afstand wonen.

Zij staken ook meteen de handen uit de mouwen, terwijl ik zorgde voor een goed gevulde pranzo. Een dag van hard werken, gezelligheid en veel voldoening en na afloop bij mij een beetje spierpijn.

Aarde en lucht

De Italiaanse man van mijn nicht erfde familiegrond en wat bouwval en ze zijn samen aan de gang gegaan daar een huis op te bouwen, olijfbomen te planten en het terrein weer geschikt te maken om te wonen. Het is louter toeval dat zij en wij op drie kwartier bij elkaar vandaan wonen in dit grote land. Maar gezellig is het wel. Op de bovenste foto zie je de tafel waaraan wij doorgaans uitgenodigd worden. De bladeren die de portico omlijsten zijn van de witte regen en vormen in het voorjaar een soort kanten gordijntjes. Beeldschoon.

Op onze weg terug naar huis hadden we nogal veel achterop rijdend verkeer en was stoppen er op de smalle weg even niet bij. Vanuit de rijdende auto in de regen maakte ik de foto. Eenmaal wel gestopt, klom ik er toch uit en stond in de miezer de laatste foto te maken.

Zo’n echte Italiaanse familie-zondag

Voor de zondagse pranzo reden we vandaag naar Le Marche. Daar woont mijn nicht met haar man. We brachten de kratten terug waarin vorige week rode druiven aangeleverd waren. Maar het ging natuurlijk niet zozeer om die kratten. Het ging om een gezellige familie bijeenkomst omdat ook haar broer, mijn neef dus, met zijn vrouw daar een week logeren. Wij namen alvast een eerste fles net geperste wijn mee die geproefd kon worden. De meningen over de smaak liepen een uiteen. Mijn wijnboer is vooralsnog tevreden en denkt dat het uiteindelijk een zeer acceptabele wijn kan worden.

We schoven om de gastvrije tafel en werden getrakteerd op een heerlijke herfstige maaltijd met onder andere een stoofschotel van wild zwijn. Dat smaakte ons heerlijk en voelde een beetje als genoegdoening voor de zwijnenstal die aangericht was in onze wijngaard. Daarna kwamen de familieverhalen los en zongen we nostalgische liederen zowel uit het Italiaanse repertoire als uit de familie.

We maakten een klein rondje over het erf, zagen de moestuin, bewonderden nieuwe schuren, controleerden de olijvenoogst en maakten dat we snel weer het warme huis ingingen want mensenlief, wat is het fris momenteel. Daar stond de koffie voor ons klaar en kregen we nog een mandje met moestuinoogst mee toen we ons los moesten scheuren van alle gezelligheid en op huis aan reden.