Eén voor twee

Crema Chantilly heet het nagerecht dat we na de pranzo gebruikten bij een van ons favoriete restaurants in Gubbio. Uno per due bestellen we dan en daarvan kijkt men hier totaal niet op. We deelden dit verrukkelijke dessert dat voornamelijk uit slagroom, suiker en vanille bestaat.

Afgezien van ons driedaagse reisje door Toscane, hebben we hier een gewone zesdaagse werkweek. Gistermiddag legden we drie aardbeienheuveltjes aan en plantten we nog wat vaste planten langs de randen van de ‘rozentuin’. Vanwege de verwachte regen werd een groot deel van het tuinmeubilair al opgeruimd en het erf werd zoveel mogelijk winterklaar gemaakt. Voor de derde week op rij regent het op zondag. Het mag een wonder heten dat we droog wegkwamen in Gubbio. Zondag staat voor ons dus in het teken van eten en drinken en uitrusten. Precies waar deze dag voor bedoeld is.

Herhaling (dag 6)

Vóór ik deze toetjes in de koelkast zette, mochten ze even op de foto. Als we namelijk eenmaal uitgebreid aan de pranzo zitten met vrienden, komt er van fotograferen niets meer terecht. We hielden een soort wijnoverleg, inclusief proeverij en maaltijd . Als gezamenlijke wijnboeren valt er veel uit te wisselen en we doen dat bovendien in grote vriendschap en met veel gezelligheid. Zit er herhaling in deze foto? Ik vind van wel. Ook al omdat andere vrienden, die morgenavond arriveren, precies zo’n nagerecht krijgen als ik vandaag maakte. Sssst. Niet aan hen door vertellen.

foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag6 #herhaling

La famiglia

Eerst maar eens aan de koffie. Het was meer dan tien jaar geleden dat vrijwel het zelfde gezelschap ons bezocht. Familie, inderdaad.  Twee van hen wonen zomers hier niet al te ver vandaan en de overigen waren dáár weer aan het logeren. Ach, ik hoef de familiebanden niet allemaal uit te leggen. Feit is dat we elkaar goed kennen en veel herinneringen delen. En de maaltijd, dat spreekt voor zich.

In ons geval is het traditie geworden dat de bezoekende partij voor het nagerecht zorgt. Nou, laat dat maar aan mijn nichtje over. De lat ligt hoog bij het tegenbezoek.

 

Natafelen

De koffie was op en er was bovendien al afgerekend, toen de eigenaar ons vroeg nog even te gaan zitten aan tafel. Er werden nog twee smakelijke nagerechten gebracht. Dat soort gebaren maakt men hier vaak en altijd weer zijn wij er prettig door verrast. De rode roos kreeg ik omdat er een verkoper aan tafel kwam, die ook zijn kostje moest verdienen. En omdat ik een hele aardige man heb, natuurlijk. Foto’s van afgegeten tafels, ik zou er een serie van kunnen maken. Het geeft me een intens gevoel van tevredenheid. En geloof me, het hoeft niet duur en het hoeft niet buiten de deur te zijn maar wel graag smakelijk en met zorg bereid. En als het gezelschap dan ook nog aangenaam is, kan ik uren natafelen.