Aan zee

Nog maar tot 18 november te zien in het Gemeente Museum in Den Haag. Piet Mondriaan, Ferdinand Hart Nibbrig, Jan Toorop en Johanna van Heemskerck lieten zich samen inspireren in Zeeland aan het begin van de vorige eeuw. Ik hou ervan als de schilders steeds losser gaan werken en de overgang naar kubisme en modernisme zich begint af te tekenen.

Na de voor mij deprimerende fototentoonstelling gisteren, laafde ik me aan deze kunstwerken. Ik hoop de komende week nogmaals naar het Gemeente Museum te gaan voor Alexej Jawlensky. De affiches die ik daarvan zag zijn veel belovend.

Mondriaan

Als er in jouw stad een wereldberoemde kunstenaar is geboren dan móet je daar wat mee. En dat heeft Amersfoort heel inventief en mooi gedaan. In een kleine zaal hangt alleen vroeg werk van hem. De latere stukken zijn natuurlijk onbetaalbaar. Toch is men er in geslaagd zijn leven en werk te duiden. Met de modernste technieken zie je zijn ontwikkeling en stap je in zijn Parijse woning waar Piet Monderiaan levensgroot  op bewegende beelden aanwezig is. Ook muziek, denk aan de boogie woogie, mengt zich in de presentatie. Het is dat ik het een rotwoord vind, maar je kunt het een ‘beleving’ noemen. We deden samen met bevriende familie een dagje Amersfoort en waren van de stad én het Mondriaanhuis danig onder de indruk.

 

Mijn favoriete museum

Precies 100 jaar geleden werd kunstbeweging De Stijl opgericht. Belangrijkste vertegenwoordiger: Piet Mondriaan. Dat zie je overal in Den Haag terug.  Ook op de ruiten bij de toegang van het Gemeente Museum in Den Haag.  De Mondriaanexpositie is helaas voorbij maar een tentoonstelling over Art Deco trok onze aandacht.

Omdat het veelal kleding betrof van de Franse couturier Paul Poiret, waren de zalen summier verlicht en maakte ik geen foto’s. Maar wat een elegantie, kleuren en verfijnde meubels, stoffen, vazen en glaswerk werd er tentoongesteld. En wat een ommekeer in de kunst is deze periode geweest. Daarna ‘deden’ we nog even Anton Heyboer. Onverstandig want we waren al museummoe en het contrast was te groot. We genoten wel van de schoonheid van het museum zelf. Waar we in het restaurant nog iets bijzonders zagen. Daarover morgen meer.

Rothko

Het viel nog niet mee een parkeerplaats te vinden in het Haagse Statenkwartier. Samen met mijn ouders ging ik op koffievisite bij een jarige tante. Aangezien de tentoonstelling van Mark Rothko bijna ten einde loopt, mag het Gemeente Museum zich deze dagen nog in een grote belangstelling verheugen. En dat verhoogt de parkeerdruk aanzienlijk. Nou is het bepaald geen straf om in het zonnetje door wat fraaie straten te lopen. Zeker niet toen bleek dat de Josephschool in de Van Den Eijndenstraat over zulke kleurrijke hekken blijkt te beschikken. Beetje in de stijl van Mondriaan.

(kleur bekennen 17)