Stop

Dit is de laatste dag van de foto7daagse. Het lijkt erop dat drie kleinkinderen al zijn gestopt. Misschien was de opdracht STOP te abstract of wellicht stonden er andere zaken op hun programma vandaag. Wij maakten eind van de ochtend ons vaste ommetje tussen de twee bruggen. Daar zag ik, vlak vóór de ophaalbrug, dat deze winkel gaat stoppen. Wachtende auto’s wordt gevraagd de motor af te zetten. Het bord is nog net links op de foto te zien. Juliët was de enige die vanmorgen een foto appte. Toen ik 5 was in groep 1 of zo hat ik dit gemaakt, schreef ze erbij. Dat ze had niet goed heeft gespeld, beschouwen we maar als een klein missertje. Mochten de anderen nog met briljante foto’s doorkomen dan plaats ik ze alsnog. Voorlopig houden we het hierbij en gaan we morgen weer gewoon over tot themaloze foto’s.

Tegelcompositie

foto van het www

Om allerlei praktische redenen gingen we gisteren met de auto naar het winkelgebied de Zuidpoort waar ook de tandartspraktijk is. Het bovengronds komen vanuit de parkeergarage is tamelijk spectaculair. Hugo Kaagman heeft ter ere van het tienjarig jubileum in 2015 van winkel- en cultuurcentrum De Zuidpoort deze muurschilderingen gemaakt.

Hij koos heel toepasselijk voor Delfts Blauwe tegels met historische achtergrond. We zien het Meisje met de Parel, Molen de Roos en de Nuna, de zonne-auto. Maar ook de microscoop van Leeuwenhoek, Willem van Oranje samen met Koningin Juliana. Er zijn bovendien allerhande kleine grapjes in verwerkt, kijk maar naar het schommelende figuurtje aan de A van Parking.

Het Delftse Centrum is zeer autoluw en aan de randen ervan zijn in alle windrichtingen grote ondergrondse parkeergarages gerealiseerd. Ook recent bij het nieuwe station en vlakbij de Koepoort de Marktgarage. In deze laatste zijn we nog nooit geweest maar als het er net zo fris en aantrekkelijk uitziet als de Zuidpoort dan lijkt me dat voor de toeristen handig, alhoewel wel duur! Dus beter nog, kom met het openbaar vervoer.

Het huis van Neeltgen

Rietveldse Toorn 1448

We passeren deze toren twee maal tijdens onze bruggenloop. De straatzijde levert dit plaatje op. De voorgevel is bepleisterd en voorzien van jaartal en naam. Oorspronkellijk was het een verdedigingstoren maar al snel daarvoor niet meer geschikt. Al in de 16de eeuw werd de toren bewoond. De namen van verschillende bewoners zijn bewaard gebleven. Zo werd de toren in 1582 bewoond door een vrouw, genaamd Neeltgen Denijs die er een spinbaan of lijnbaan had. Die liep van de toren over de wal naar de Geerweg. Die lijnbaan, waar uit hennep touw werd gemaakt, moest de ruimte hebben en dat kon aan de rand van het drukbevolkte centrum. De afmeting van de banen bepaalde de lengte van het touw. Wij liepen niet naar de Geerweg maar staken de Koepoortbrug over om aan de andere kant opnieuw de Rietveldse Toorn te zien liggen.

Er staat behoorlijk lelijke nieuwbouw tegenaan, zie de brandtrap op de bovenste foto. Ook links op deze foto is er nog een stukje van te zien. Maar dat negeren we gewoon. Vandaag kijken we graag naar de schoonheid.

Dichter in Delft

Dit is de Delftse Koepoortbrug bij avond. Het Rijn-Schiekanaal was vroeger een trekvaart. Vóór de komst van treinen ging het vervoer hier veelal over deze waterwegen, de intercity van de Gouden Eeuw.  Er bestaat, hoe kan het anders in NL, een Erfgoedhuis Zuid Holland die trekvaarten, brugwachtershuisjes en zo meer in kaart brengt en onder de aandacht. Tot mijn verbazing en vreugde zag ik dichtregels van Tjitske de Haas op de brugleuningen staan. Ik heb ze allemaal op de foto gezet en onder elkaar geplakt voor jullie.

 

 

Valse romantiek

Toen de zon doorbrak was dat een mooi moment voor mijn bruggenloop. En laat ik nou net het geluk hebben dat zowel de Plantagebrug als de Koepoortbrug open gingen. Van beide bruggen maakte ik foto’s. De Koepoort houden jullie tegoed.  Kijk, daar komt de Vanitas (klik).

Meer dan zestig meter lang en sinds 2011 in bezit van Vof. de Vries. Wie technische details wil weten die klikt maar. Ik vond de hele voorgeschiedenis en meer op internet.

Maar ook deze mevrouw moest even op de foto. Als je het bouwterrein vlak naast haar even wegdenkt, zit ze toch behoorlijk romantisch aan de waterkant te lezen. Met bungelende benen én een prachtig uitzicht.

Vreemd hè, dat ik dan teleurgesteld ben, als blijkt dat ze een smartphone vast houdt.