Verborgen tuin

In het centrum van Den Haag werden we vorige week rondgeleid over een bouwplaats en kregen daarbij onverwacht een fraaie kapel te zien die we zelfstandig nooit hadden kunnen bezichtigen. Hetzelfde gold voor deze tuin, die als een oase midden tussen de bebouwing ligt.

Omdat er in het Stadsklooster nog maar twee broeders wonen, is veel van de omringende gebouwen in gebruik door allerlei groeperingen die elk op hun eigen manier de tuin gebruiken en versieren.

Een kerststal in een oude haard en de heilige Jozef, levensgroot. Het was er een bonte mix van verzamelde of beter gezegd afgedankte spullen die in deze oase een nieuwe functie hebben gekregen. Het was een verrassend rondje door de kloostertuin.

Geloven in de kracht van samen

De Stichting 488 realiseert in het stadsklooster aan het Westeinde in Den Haag een opvanghuis waar hulp kan worden geboden aan mensen die dat nodig hebben. Het is een gezamenlijk project van de Gemeente, diverse kerken en het Leger des Heils.

Het bijzondere is dat we werden rondgeleid door T. die we hebben leren kennen toen hij zelf hulp nodig had. Hij heeft een lang en vooral intensief traject achter de rug maar heeft de weg terug gevonden en méér. Hij, een vakkundig timmerman, stuurt nu de verbouwing aan en helpt andere mensen bij hun terugkeer in de maatschappij. Hij doet dat zo ongelooflijk enthousiast en gedreven dat we diep respect voor hem hebben en trots op hem zijn.

We zien hier foto’s die gemaakt zijn in de kapel en de sacristie van de broeders van Maastricht. Die ruimten blijven intact voor gebed en bezinning.

Festivalletje

Op de binnenplaats van het klooster horend bij de sint Fransiscuskerk in Gubbio was dit weekend een Middeleeuws festival.  Het was op zéér bescheiden schaal dat men wat oude ambachten presenteerde. Deze dame zag me met mijn camera en deed een paar passen achteruit om ongevraagd voor me te poseren.

De omgeving leent zich natuurlijk uitstekend voor zo’n presentatie want er zijn geen moderne storende elementen. Maar het zijn vooral de mensen die mij zo frapperen. Ze spelen de rol van middeleeuwse burger met grote overtuiging.

En voor ons, buitenstaanders, voelt het alsof we op een filmset terecht zijn gekomen. Waar we eerbiedig op de achtergrond horen te blijven.