Geloof in symboliek

Het was me dit seizoen nog niet gelukt om een klavertje vier te vinden in het gras van Caldese. Toen mijn zwager Hans uit Colombia dat hoorde, bood hij aan er een paar voor me mee te nemen, hun tuin staat er vol mee. Ik aanvaardde zijn aanbod gretig. Momenteel zijn hij en zijn vrouw voor een bruiloft en afstudeerceremonie in Nederland maar ik ontmoette hen nog niet. Een half uur vóór we langs gingen bij een vriendin die heel veel geluk nodig heeft, kreeg ik de Colombiaanse klavertjes. Hans was op weg naar het afstudeerfeest en we zagen elkaar vijf minuten. Dat maken we in augustus wel goed. Maar die vriendin heeft haar klavertje vier, ze was er blij mee.

Geluk afdwingen

Iedereen kan af en toe wat extra geluk gebruiken. Dus staarde ik naar de grasmat. Op zoek naar een klavertje vier voor de handige hulp die zich deze week bij ons zo verdienstelijk maakt. Ik had er het afgelopen jaar nog niet één gevonden. Maar op het moment dat ik tegen onze schoonzoon zei dat ik voor hem aan het zoeken was, vond ik er één. Ik kan het dus nog. Gewoon tegen mezelf te zeggen dat ik een klavertje vier ga vinden. Dan hoef ik alleen nog maar te bukken en hebbes! Ergens in Japan wandelt nu een vriend die van dit fenomeen helemaal niet opkijkt.

Wild

Het vakantie leven dobbert kalmpjes door, gisteren opnieuw onderbroken door onweer en regen. Vandaag weer zonnig zoals al bijna twee maanden onafgebroken het geval is. De routineklussen gaan ook gewoon door. Zo stond afgelopen zaterdag weer een gastblog op Ciao Tutti, het handelt over de wilde dieren op ons terrein. De blogportretserie is klaar maar ik vond gelukkig nog een sprinkhaan die wel even voor me wilde poseren. Voor de statistieken is het wel aardig te vermelden dat klavertje vier nummero vijf gevonden is. Fleur was er naar op zoek, ik fungeerde opnieuw als gelukzoeker. Ook dit klavertje vindt zijn weg naar iemand die het goed gebruiken kan.

Wachtende ligbedden en mijn vierde

Dan hoeven we morgen helemaal niks, zeiden we gisteravond tegen elkaar. De schuur was rond zes uur keurig ingericht, we mikten de werkkleren in de was en namen een douche. Zondag ochtend: de wasmachine laten draaien en een wasje ophangen is een werkje van niks. De uitlopers van de wisteria afknippen doe je even in de vroege ochtendschaduw. En bij het naar de stad rijden voor de zondagse pranzo lossen we bij een milieu-eiland alle overtoligge schuurtroep. De barbecue die onder het stof vandaan kwam, kan wel een poetsbeurt gebruiken en het kleine tuingereedschp moet nog netjes in een mand. Maar verder doen we niks hoor. Nou ja, wat tuinfoto’s maken en mijn blogkop aanpassen, da’s geen werk. Alleen nog even mijn vanmorgen geplukte vierde klavertje op de foto gezet. Verder écht niets. Niente.

Zoek en vind

Twee pelgrims op weg naar Santiago de Compostella lopen een eind met elkaar op en raken in gesprek. ‘Mijn leven is een en al narigheid’, zegt de een. ‘Het geluk is voor mij kennelijk niet weggelegd. Ik zal ook nooit een klavertje vier vinden, terwijl de klaver hier langs de weg groeit’. ‘Ik kom ze juist altijd tegen, zegt de ander, bukt en plukt er één. Na een paar dagen heeft hij er 41. Ton vertelde dit vorige week. En met dat verhaal in mijn achterhoofd zat ik vanmorgen bij een polletje klaver. En wat denken jullie? Binnen vijf tellen.