
Met het ingelijste fotootje in cadeauverpakking in zijn jaszak, ontmoette de wijnboer gisteravond de indiaan waarmee hij meer dan zestig jaar geleden in bomen klom. Nadien hadden ze elkaar nooit meer gezien en de voorgeschiedenis van dit verhaal is hier terug te lezen. De hernieuwde kennismaking was wederzijds een groot succes. Er werden gezamenlijke herinneringen opgehaald, zoals die keer dat op verzoek van een buurvrouw de indiaan, geholpen door de cowboy, door een klein deurraampje klom omdat de vrouw haar sleutel was vergeten en de jongens als beloning een papieren gulden kregen. Waarvan ze een ijsje kochten. Dat ze samen naar Ivanhoe keken. Misdienaars waren. En tussen die herinneringen door moest ook nog een heel leven worden bijgepraat. Gezinnen, beroepen, sporten en andere interesses. Ze aten gezamenlijk in een restaurant hier in Delft en er volgt zeker nog een tweede afspraak. En misschien wel een bezoek aan Gubbio want de indiaan is ook een groot Italië-liefhebber.

Aangezien ik geen toepasselijke foto’s heb bij dit verhaal – de heren waren te druk met praten – plaats ik de Doelentuin. De foto’s zouden het verschil in eind zomer en begin najaar moeten tonen. Maar eigenlijk zijn de verschillen niet erg groot. Zoals het ook in de beleving was bij de twee speelkameraardjes van zestig jaar geleden.