Tuinromantiek

Huis van Gijn heeft ook nog eens een beeldschone binnentuin. Twee dagen geleden was er verse beplanting aangebracht, van die lekker ouderwetse dubbele begonia’s in de kleuren rood en geel. Die ik vergat op de foto te zetten maar ja, we zaten daar ook zo heerlijk aan de koffie dat het er niet van kwam. Wél fotografeerde ik het houten prieel dat in 2004 gereconstrueerd is naar foto’s uit 1904. De oude rozensoorten zijn deels ook identiek aan de variëteiten die Van Gijn in 1882 liet planten. Er was een kwiek rondstappende dame die ons bediende. Ze vertelde, nadat ik haar vroeg of ze haar stappenteller aanhad, dat ze wel veertien kilometer per dag door de tuin en het restaurant draafde. Simon van Gijn sleet zijn laatste jaren in een fluwelen rolstoel. Een groter contrast kon ik niet bedenken in die tijdloze tuin.

De eerste keer

Toen we op 12 maart 2020 terug reden na een museumbezoek in Dordrecht hoorden we op de autoradio dat alle musea vanaf dat moment gesloten werden. Wij trokken als het ware de musea achter ons dicht. Vandaag was het eindelijk tijd voor ons eerste museumbezoek nadien en daarvoor kozen we opnieuw Dordrecht uit. Huis van Gijn opende in 1925 de deuren nadat de laatste bewoner Simon van Gijn had bepaald dat zijn woonhuis met verzamelingen opengesteld zou worden voor publiek. In die bijna honderd jaar bleef veel ongewijzigd en omdat ik erg van huizen en hun inrichtingen hou, liep ik te smullen in het pand waar de eigenaar zich direct weer thuis zou voelen als hij terugkeerde.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik de huiselijke zaken nog interessanter vind dan de kamers en vertrekken die bedoeld zijn om te imponeren. De badkuip en de canapé waarop de schone borden van meneer liggen, de was en mangelkamer; je ziet in gedachten de bedienden er hun werk doen. En wat te denken van de voorraadkamer naast de bijkeuken? Alle uurwerken in het grote pand aan de Nieuwe Haven tikken. Ze tikken de tijd weg, de onbewoonde honderd jaar, de Coronastille periode en de meer dan dertig jaar die er tussen ons eerste bezoek aan dit museum en vandaag zitten.