Als er voor me wordt gekookt

Kookboek netjes in de standaard, alle ingrediënten keurig klaarstaand op het aanrecht… dat kan niet anders dan goed gaan bij de Risotto d’Isabella. Sinds deze tienjarige kleindochter vegetarisch is, is haar belangstelling voor het bereiden van maaltijden gegroeid en wilde ze na een oppasmiddag van ons, graag voor ons koken. Haar zus wilde niet op de foto maar kwam wel van de luie bank af omdat zij de tafeldekbeurt had. Ben er een groot voorstander van dat kinderen taken hebben in een huishouden. Als ze dan zélfs al in staat zijn een smakelijke risotto te bereiden, dan smelt en smikkel ik. De kleurige hortensia’s staan in de voortuin van hun huis en ik vouw ze als een sandwich om de meisjes heen. Gewoon voor het mooi.

Weggevertje

Huh…alweer dat paarse bankje en alweer hortensia’s? Ja. Want een paar dagen nadat ik de blauwe hortensia’s had laten zien, lagen er twee kleine boeketten met het bijschrift dat de hortensia’s van het bankje mochten worden meegenomen. Ik nam een boeketje mee en een dag later heb ik er een bedankbriefje neergelegd.

Dat brengt mij op het volgende idee. In de vier kleine doosjes, door blogvriendinnen gemaakt en door mij zorgvuldig bewaard, ga ik wat verpakte snoepjes stoppen. Die doosjes leg of zet ik ergens in de buurt neer met een briefje erbij dat ze mogen worden meegenomen. Zomaar om iemand een prettige dag te wensen. Ik heb gemerkt hoe leuk het is als er onverwacht een geschenkje op je pad komt. Alleen nog even wachten op wat gunstiger weersomstandigheden.

Mijn gebrek

Blogvriendin Jeanne was van de week op zoek gegaan naar hortensia’s maar moest vaststellen dat er al behoorlijk wat uitgebloeid waren. Vandaar dat ik extra verheugd was hier om de hoek deze mooierd te zien. De combinatie met het bankje is ook al geweldig. Ik moet altijd aan Frankrijk denken bij het zien van hortensia’s. Dan staat er tegen de gevel van een oude boerderij quasi nonchalant een berg van deze bloemen in kleuren die variëren tussen roze en paars. Mijn Friese oma gooide haar zakjes blauwsel na de was onder de plant en dat hielp reuze om ze blauw te houden. In Caldese ben ik na drie pogingen opgehouden met het poten van deze plant want ze gingen allemaal dood. Dat ligt aan de grondsoort van klei met zand. Maar het kan ook komen door mijn gebrek aan groene vingers.

Opgeschoond

Een boerenhuisje met een berg aan hortensia’s voor de deur doet me altijd denken aan Frankrijk. Natuurlijk zien de boerderijen er anders uit maar toch. Ik vind het boersige bloemen en dat is als compliment bedoeld. Ik maakte vanmorgen tijdens de polderwandeling uiteraard meer foto’s maar krijg ze vandaag op de een of andere manier niet geplaatst. Gisteren heb ik mijn pc via de ccleaner geschoond en ergens in dat voor mij onbegrijpelijke traject is er iets veranderd waar ik de vinger nog niet opgelegd krijg. Ik heb weinig tijd om het uit te zoeken en geduld al helemáál niet. Dus houden we het simpel vandaag. Net als dit huis en net als de hortensia.

De jarige

Gisteren is hij veertien geworden. Ons oudste kleinkind. Omdat ik mijn blogs altijd doorplaats op FaceBook zal ik omwille van de privacy hier zijn naam niet noemen. Hij is een echte puber aan het worden die al behoorlijk zelfstandig is. Hij hoeft geen kaarsjes meer uit te blazen op een taart, krijgt een lage stem en lange armen en benen. Maar is nog even zachtaardig als de kleine jongen die hij ooit was. Voetballer en gamer maar bovenal een leuk mens. De vrolijkheid van gisteren zette zich vanmorgen voort toen ik de bloeiende forsythia en nieuw blad aan de hortensia zag. Viva la primavera zeggen wij dan.

Zoek en vind

Elk jaar hetzelfde verhaal. Ik ben nog niet terug in de Randstad of ik ga op zoek naar de natuur. Niet zo gek als je er een half jaar middenin hebt gewoond. Moeilijk om te vinden is het ook al niet. In een plantenbak aan een zonnig muurtje vormen een rode geranium en oranje Oost- Indische- kers een vrolijk duo. 

Een hortensia in een geveltuintje is ook al snel gevonden. Ik stroffel door herfstbladeren  op de grasstrook langs het Rijn Schiekanaal. Hier kan ik van de natuur genieten zonder ook maar iets aan het onderhoud te hoeven doen. Wat een luxe.