Ambacht

Tot mijn verrassing stond ik zaterdag op een sfeervol plein van een stadje met de bijzondere naam Hendrik Ido Ambacht. Door de mensen aldaar vaak uitsluitend Ambacht genoemd. Na het optreden van Zinge! (zie het blog van zaterdag) scharrelden we nog even over het gezellige plein waar de kerk een dominante positie heeft maar door alle kramen en bomen er omheen nauwelijks zichtbaar was.

• 

• 

Eenmaal binnen werden we getroffen door de fraaie gebrandschilderde ramen waarvan de oudste uit 1669 is. De kerk stamt overigens al uit 1331 en heeft een preekstoel met knap houtsnijwerk. Het driehonderd jaar oude orgel werd bespeeld en een fluitiste zorgde voor de wat lichtere toets.

Ik hou wel van dit soort verrassingen. Ik las dat de gemeente Hendrik-Ido-Ambacht in 1855 is ontstaan uit de samenvoeging van de ‘ambachtsheerlijkheden’ Hendrik-Ido-Schildmanskinderen-Ambacht en de Oostendam en Sandelingen-Ambacht. Snap helemaal dat de bevolking kiest voor de korte benaming.

Vliegende Italianen

Toen het op Hemelvaartdag miezerig en fris was,zaten we gezellig bij vrienden in Den Haag aan een overvloedige en smakelijke lunch.

De volgende ochtend scheen de zon uitbundig en dronken we koffie bij andere vrienden die op een camping in Maasland verblijven.

Dezelfde avond zaten we met alweer een andere club vrienden een verjaardag te vieren in een strandtent in ’s Gravenzande.

Juliët mét bril en afgewend gezicht, maar zingen kan ze

Om tien uur vanmorgen keken we naar het eerste openbare optreden van kleindochter Juliët die met het koor Zinge! de dorpsfair in Hendrik Ido Ambacht opende.

Dit soort ontmoetingen en dit soort weer: het kan niet op en smaakt naar meer.