
Wij propten een bezoek aan de tentoonstelling van Jeanne Bieruma Oosting in een verder al goed gevulde dag. Tijd om uitvoerig rond te kijken in het oude deel bij de haven hadden we niet en dat is jammer. Maassluis is echt méér dan woonwijken gevuld met flats.

Het TE HUIS VOOR ZEELIEDEN (ja, zo staat de originele tekst op de muur) herbergt tegenwoordig arbeidsmigranten uit Oost Europa maar werd in 1902 gebouwd voor zeelieden. Voor veertig cent inclusief een kop koffie kon een zeeman er overnachten. Het pand ligt aan een straat die De Wip heet. Dat vonden wij wel geestig. Recht tegenover het museum zat een meneer voor zijn voordeur te zonnen, in ontbloot bovenlijf. Ik zal wel reuze ouderwets zijn maar ik denk dan meteen, doe dat liever in je achtertuin of trek een shirt aan. Enfin, wij hadden onze museumkaart bij ons en konden daardoor zonder betalen van de tentoonstelling genieten. En voor de man er tegenover gold dus: voor niets gaat de zon op.